• PROCEDURY DO PODEJMOWANIA DZIAŁAŃ INTERWENCYJNYCH
        W SYTUACJACH KRYZYSOWYCH
        ORAZ REAGOWANIA W PRZYPADKU WYSTAPIENIA WEWNĘTRZNYCH
        I ZEWNĘTRZNYCH ZAGROŻEŃ FIZYCZNYCH  OBOWIĄZUJĄCE W SZKOLE PODSTAWOWEJ
        IM. ŚW. JANA PAWŁA II W DZIAŁOSZYNIE

         

         

         

        Bezpieczeństwo w szkole – uczniów, kadry nauczycielskiej i innych pracowników - stanowi kluczowe i centralne zagadnienie polityki oświatowej. Jego zapewnienie należy do najważniejszych obowiązków dyrektorów, nauczycieli i opiekunów.

         

        Opracowane procedury mają przede wszystkim na celu zapewnienie bezpieczeństwa uczniom,
        a  zasady bezpieczeństwa i obowiązki postępowania w sytuacji zagrożenia w nich zawarte regulują następujące:

         

        1. ustawa z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (Dz. U. z 2019 r. , poz.1148)
        2. ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2019 r. poz. 1481 i 2245)
        3. ustawa z dnia 10 czerwca 2016 r. o działaniach antyterrorystycznych (Dz. U.. z 2019 r. poz.796).
        4. ustawa Karta Nauczyciela z 26 stycznia 1982 r. (Dz.U. z 2018 r. poz. 967, z późn. zm.).
        5.  ustawa o postępowaniu w sprawach nieletnich z 26 października 1982 r. (Dz.U. z 2018 r. poz.969).
        6. ustawa Kodeks Cywilny z 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. z 2019 r. poz.1145).
        7. ustawa Kodeks Karny z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz. U. z 2018 r. poz.1600, z późn. zm.).
        8. g) ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi z 26 października 1982 (Dz. U. z 2018 r. poz.2137).
        9. ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 r. (Dz. U. z 2019 r. poz. 852).

         

        Poniższe procedury powstały również w oparciu o Statut Szkoły oraz dokument

        ,,Bezpieczna szkoła. Zagrożenia i zalecane działania profilaktyczne w zakresie bezpieczeństwa fizycznego i cyfrowego uczniów’’, który został opracowany

        w Departamencie Wychowania i Kształcenia Integracyjnego Ministerstwa Edukacji Narodowej w wrześniu 2019r.
         

         

         

        Bezpieczeństwo fizyczne w szkole

         

         

        Na stan bezpieczeństwa środowiska szkolnego wpływają czynniki materialne oraz czynnik ludzki.

         

        1. Czynnik materialny to budynek szkoły, jego wyposażenie i otoczenie - obszar przyległy do budynku z infrastrukturą należącą do placówki, ograniczony ogrodzeniem lub widocznym oznakowaniem.

         

        1. Tereny przyległe do szkoły.
        1. w szkole należy monitoruje się tereny przyległe, zwraca szczególną uwagę na osoby poruszające się w otoczeniu szkoły/placówki, obserwujące szkołę/placówkę, wchodzące na jej teren lub często pojawiające się w okolicy szkoły.
        2. Zwraca się uwagę na nietypowe przedmioty pozostawione w okolicy szkoły lub pojazdy zaparkowane w nietypowych miejscach lub o szczególnych cechach – bez tablic rejestracyjnych, świadczące o dużym wyeksploatowaniu, auta dostawcze lub nienależące do pracowników szkoły, rodziców (pozostawione na dłuższy czas bez opieki).
        3. w przypadku korzystania z boiska znajdującego się przy szkole zwraca się uwagę na osoby korzystające z obiektu – czy zachowują się adekwatnie do miejsca,
          w którym przebywają, czy nie pozostawiają nietypowych przedmiotów – kartonów, walizek, siatek, czy plecaków.

         

        1. Wejście do budynku.
        1. Szkoła znajduje się na terenie ogrodzonym, posiada jedno wejście główne oraz 3 wejścia boczne do budynku. Klucze wejściowe znajdują się w stałym posiadaniu osób upoważnionych zgodnie z ustaloną instrukcją postępowania z kluczami oraz zabezpieczania wejść do obiektu i pomieszczeń w szkole.
        2. W szkole znajduje się dyżurka, a osoby wchodzące/wychodzące kontrolowane są
          przez pracowników obsługi.
        3. Szkoła w czasie zajęć lekcyjnych jest zamykana. Osoba z zewnątrz sygnalizuje chęć wejścia do budynku szkoły poprzez naciśnięcie dzwonka umieszczonego w holu, przy szklanych drzwiach, a następnie dokonuje wpisu w księdze wejść i wyjść.
        4. Opracowana została szczegółowa procedura wejścia osoby obcej na teren szkoły, z którą zostali zapoznani wszyscy pracownicy pedagogiczni, administracyjno-obsługowi oraz rodzice uczniów.

         

         

        1. System alarmowy

         

        1. Szkoła posiada system alarmowy –dzwonek. Nauczyciele i personel administracyjny są zaznajomieni z systemem alarmowym oraz z zasadami postępowania po jego ogłoszeniu.
        2. W szkole opracowana została szczegółowa procedura ewakuacji, z którą zaznajomieni zostali pracownicy szkoły.
        3. W szkole prowadzi się ewakuacje próbne z udziałem straży pożarnej na wypadek pożaru.
        1. Drogi ewakuacyjne w budynku szkoły są oznakowane. Miejscem docelowym ewakuacji jest boisko szkolne lub parking przed szkołą.
        2. Uczniowie i pracownicy szkoły zostali zapoznani z lokalizacją wszystkich wyjść ewakuacyjnych.

         

        1. Czynnik ludzki -  to człowiek z jego indywidualnymi cechami, do których należy zaliczyć  kwalifikacje zawodowe, znajomości i zrozumienie zasad przepisów bezpieczeństwa, racjonalną organizację pracy, dyscyplinę pracy oraz nauki.

         

        Dyrektor szkoły:

        1. systematycznie prowadzi ocenę stanu zabezpieczeń
        2. sprawdza, czy zasady postępowania w sytuacji zagrożenia są znane wszystkim pracownikom
        3. sprawdza, czy ciągi ewakuacyjne są drożne, a klucze od drzwi ewakuacyjnych są w wyznaczonym miejscu
        4. wyznacza miejsca ewakuacji – punktu ześrodkowania – najlepiej od tej strony budynku, która nie posiada okien lub znajduje się za przeszkodą stałą, zza której nie widać zagrożonego budynku
        5. w przypadku braku możliwości przeprowadzenia ewakuacji, wyznacza miejsca do schronienia się i zabarykadowania - zaleca się, by odpowiednie pomieszczenia posiadały grube ściany, pełne drzwi oraz były wyposażone w środki pierwszej pomocy – apteczki, środki łączności dające możliwość przesłania informacji na zewnątrz
        6. wyznacza co najmniej dwa źródeł alarmowania w różnych miejscach placówki, uwzględniając sposoby alarmowania, gdy nie ma zasilania, tj. ustalenie hasła np.: „NAPASTNIK”, zabezpieczenie sygnałów dźwiękowych modulowanych sprężonym powietrzem
        7. wyznacza co najmniej dwa źródeł uruchamiana systemu alarmowego w różnych miejscach placówki (np. dwa niezależne włączniki uruchamiające dzwonek)
        8. organizuje przeszkolenia pracowników i służby ochrony budynku na wypadek wtargnięcia napastnika na teren placówki oraz ćwiczeń, bądź instruktaży dla pracowników szkoły, uczniów, dzieci
        9. ogranicza osobom nieuprawnionym dostępu do dokumentów i planów sytuacyjnych placówki. Wszystkie te informacje powinny być udostępnione służbom porządkowym – Policji, Państwowej Straży Pożarnej itp.
        10.  zarządza ewakuację na wypadek ogłoszenia alarmu o zagrożeniach
        11. respektuje otrzymane polecenia od służb ratowniczych.

         

        Nauczyciele i inni pracownicy szkoły:

         

        Zgodnie z art. 6. ustawy Karta Nauczyciela, nauczyciel zobowiązany jest rzetelnie realizować zadania związane z powierzonym mu stanowiskiem oraz podstawowymi funkcjami szkoły: dydaktyczną, wychowawczą i opiekuńczą, w tym zadania związane z zapewnieniem bezpieczeństwa uczniom w czasie zajęć organizowanych przez szkołę.

        1. W szkole opracowano szczegółową procedurę organizowania i pełnienia dyżurów nauczycielskich.
        2. Wszyscy pracownicy szkoły zobowiązani są do reagowania na następujące sygnały:

        - fałszywe alarmy o podłożeniu bomby (rozpoznania systemu)

        - próby wejścia do szkoły pod błahym powodem (rozpoznanie systemu)

        - podrzucania paczek lub toreb bez podejrzanych substancji wewnątrz (rozpoznanie systemu)

        - częste loty dronów nad szkołą (rozpoznanie celu)

        - robienie zdjęć ze szkołą w tle (rozpoznanie celu)

        - indagacja uczniów na tematy związane w szkołą (rozpoznanie celu)

        - ataki hackerskie (rozpoznanie celu)

        - samochody, a zwłaszcza furgonetki, parkujące w miejscach nietypowych (rozpoznanie systemu)

        - nietypowe i rzucające się w oczy zachowanie osób

        - pozostawione bez opieki przedmioty: paczki, torby, pakunki

        - pojawienie się osób interesujących się szkołą

        - pojazdy bez rejestracji lub z widocznymi śladami włamania

        - młodzież, której odzież może maskować duże przedmioty

        -  szczególne zainteresowanie uczniów militariami

         

        1. - informacje od uczniów o nieformalnych grupach/klubach

        -  uczniowie wykluczeni z grupy

        - inne sytuacje odmienne od typowych w otoczeniu szkoły.

         

         

         

         

        Spis procedur :

         

        1. Procedura wejścia osoby obcej na teren szkoły.
        2. Procedura postępowania w przypadku wtargnięcia napastnika (terrorysty) na teren szkoły
        3. Procedura ewakuacji uczniów, nauczycieli i mienia z budynku szkoły w sytuacji zagrożenia pożarowego
        4. Procedura organizowania i pełnienia dyżurów nauczycielskich w szkole
        5. Procedura postępowania w sytuacji nagłego wypadku w szkole
        6. Procedura postępowania w przypadku konieczności udzielania pierwszej pomocy uczniom szkoły 
        7. Procedura postępowania w przypadku stosowania przez ucznia przemocy psychicznej wobec innego ucznia
        8. Procedura postępowania nauczyciela z uczniem sprawiającym trudności wychowawcze w szkole
        9. Procedura postępowania w przypadku wystąpienia kradzieży lub wymuszenia pieniędzy lub przedmiotów wartościowych
        10. Procedura postępowania w przypadku podejrzenia, że na terenie szkoły przebywa uczeń znajdujący się pod wpływem alkoholu lub narkotyków
        11. Procedura postępowania w przypadku podejrzenia posiadania przez ucznia środków odurzających lub substancji psychotropowych
        12. Procedura postępowania w sytuacji dewastacji mienia szkolnego lub prywatnego na terenie szkoły
        13. Procedura postępowania w sytuacji podejrzenia o cyberprzemoc na terenie                     szkoły

        14) Procedura postępowania w przypadku agresywnego zachowania ucznia ( bójka, pobicie):

        1. Procedura postępowania w sytuacji posiadania przez ucznia przedmiotów niedozwolonych na terenie szkoły
        2. Procedury współpracy z Policją w sytuacjach zagrożenia dzieci i młodzieży demoralizacją i przestępczością w szkole

         

         

         

         

        PROCEDURA

         

        wejścia osoby obcej na teren szkoły

        Szkoły Podstawowej im. św. Jana Pawła II w Działoszynie

         

         

        Podstawy prawne: Zgodnie z art. 68 Prawa oświatowego (Dz.U.2019.1148 t.j. ze zm)

        w związku z art. 7 ust 2, pkt 6 ustawy Karta Nauczyciela (  Dz.U.2019.2215 t.j.) oraz                        art. 2  Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 31 grudnia 2002 r.
        w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach.

        ( Dz.U.2003.6.69) Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U.2019.1040 t.j.)

         

         

        1. Każdy, kto nie jest aktualnie uczniem bądź pracownikiem szkoły, a wchodzi na jej teren, jest osobą obcą.

         

        1. Osoba obca jest zobowiązana przy wejściu do szkoły podać swoje imię i nazwisko oraz zgłosić przebywającemu tam pracownikowi obsługi, z kim chce się spotkać poprzez wskazanie pracownika szkoły, do którego się udaje oraz wpisać się do księgi wejść i wyjść, znajdującej się na dyżurce szkolnej.

         

        1. W godzinach zebrań z rodzicami i konsultacji (wynikających z kalendarza szkolnego) nie obowiązują wpisy do księgi wejść.

         

        1. Rodzice uczniów klas I w dniu rozpoczęcia roku szkolnego otrzymują od wychowawców klas Identyfikator - "OPIEKUN UCZNIA KLASY I" opatrzony pieczątką Szkoły. Po okazaniu Identyfikatora "OPIEKUN UCZNIA KLASY I" rodzice klas I mogą wchodzić do  szkoły  we  wrześniu przez pierwsze dwa tygodnie danego roku szkolnego.  Po tym okresie rodzice zobowiązani są do zwrotu otrzymanego Identyfikatora i wchodzą do szkoły na zasadach ogólnie obowiązujących w Szkole, tzn. po wpisaniu się każdorazowo do księgi wejść i wyjść znajdującej się na dyżurce.

         

         

         

        1. Rodzice uczniów klas II - VIII od dnia rozpoczęcia roku szkolnego mogą wejść na teren szkoły: do sekretariatu, do dyrekcji szkoły, na umówione wcześniej spotkania z nauczycielami, do pielęgniarki szkolnej, do pedagoga, w uzasadnionych przypadkach do swojego dziecka po uprzednim wpisaniu się do księgi wejść i wyjść znajdującej się na dyżurce.

         

        1. Rodzice/prawni opiekunowie, którzy przyprowadzają dziecko do szkoły i odbierają je po zajęciach, nie wchodzą na korytarz szkolny, tylko oczekują na dziecko w holu przed szklanymi drzwiami przy wejściu głównym.

         

        1. Przed rozpoczęciem zajęć lub po ich zakończeniu rodzic/prawny opiekun, którego dziecko korzysta ze świetlicy szkolnej, doprowadza i odbiera dziecko w holu przed szklanymi drzwiami przy wejściu głównym, gdzie dziecko jest przyprowadzone przez pracownika szkoły.

         

        1. Osoba wchodząca na teren szkoły nie może zakłócać toku pracy szkoły.

         

        1. Wszyscy pracownicy szkoły mają prawo i obowiązek zapytać o cel wejścia do budynku każdego, kto nie jest pracownikiem szkoły, a znajduje się na korytarzu w czasie zajęć lekcyjnych.

         

        1. Zabrania się rodzicom/prawnym opiekunom, osobom obcym nieuzasadnionego chodzenia po szkole, zaglądania do sal lekcyjnych podczas trwania zajęć, proszenia o przeprowadzenie rozmowy z nauczycielem podczas trwania lekcji czy innych zajęć, oraz w czasie przerw, gdy nauczyciel pełni dyżur na korytarzu, wchodzenia do stołówki szkolnej.

         

        1. Zasady dot. rozpoczynania zajęć:

         

             - lekcje w Szkole rozpoczynają się wg ustalonego harmonogramu dzwonków zgodnie      

               z opracowanym planem zajęć dla danej klasy, uczniowie przychodzą do Szkoły przed         

               planowanym rozpoczęciem zajęć i czekają na lekcje przed salą, w której rozpoczynają

               zajęcia, po uprzednim przebraniu się w szatni (szkoła zapewnia opiekę od godz. 745 do

               czasu zakończenia zajęć przez uczniów), uczniowie przychodzący do Szkoły, którzy są  

               zapisani do świetlicy szkolnej, mają obowiązek przebywania w świetlicy do czasu   

               rozpoczęcia zajęć.

             - szkoła  sprawuje  opiekę  nad  uczniami  w  godzinach  pracy świetlicy  szkolnej.

         

        1. Zasady dot. kończenia zajęć i odbierania dzieci ze Szkoły:

        - uczniowie po zakończonych zajęciach lekcyjnych  udają się do szatni lub udają się do świetlicy szkolnej

        - dzieci zapisane do świetlicy odbierane są  z niej przez pracownika szkoły

        i doprowadzane   do szklanych drzwi i oddawani są pod opiekę rodziców/opiekunów,

            - chore/niedysponowane dzieci  ze  Szkoły odbiera  osobiście  rodzic / opiekun lub  inna      

              osoba upoważniona do odebrania dziecka.

         

        1. Rodzice są zobowiązani do punktualnego przyprowadzania i odbierania dzieci.

         

        1. Uczniowie, którzy przychodzą na zajęcia organizowane przez firmy zewnętrzne     pozalekcyjne w Szkole, czekają na ich rozpoczęcie w korytarzu przy dyżurce. Do sal,      w których odbywają się zajęcia, zabierani są przez nauczycieli/instruktorów. Po zakończeniu zajęć, osoba odpowiedzialna odprowadza je w okolice dyżurki.

         

        17. Rodzice, którzy przyprowadzają dzieci   na zajęcia pozalekcyjne i pozostają w Szkole, czekają na zakończenie zajęć w holu przed szklanymi drzwiami.

         

        18. Osoby obce, wykonujące prace remontowo/porządkowe zobowiązane są do wpisania się do księgi wejść i wyjść znajdującej się na dyżurce zgodnie z pkt. 2.

         

        19. Powyższy regulamin ma służyć zapewnieniu bezpieczeństwa uczniów przebywających na terenie Szkoły.

         

         

         

         

        Procedura postępowania w przypadku wtargnięcia napastnika (terrorysty) na teren szkoły

         

         

        Jeśli nauczyciel jest świadkiem lub zauważył, że na teren szkoły wtargnął napastnik
        z niebezpiecznym narzędziem lub bronią, który strzela do osób znajdujących się na korytarzu i w salach lekcyjnych, tzw. aktywny strzelec powinien:

        • Jeżeli nie miał szansy na ucieczkę, ukryć się i zamknąć drzwi na klucz  - szybkie zamknięcie drzwi może uniemożliwić napastnikowi wejście do pomieszczenia i zabicie kolejnych osób

                                       

        • Wyciszyć i uspokoić uczniów - wszelkie dźwięki wydostające się z sal lekcyjnych mogą spowodować próbę wejścia napastnika do pomieszczenia lub ostrzelanie sali lekcyjnej przez drzwi czy ścianę

         

        • Zaopiekować się uczniami ze SPE i uczniami, którzy potrzebują pomocy - należy zwrócić szczególną uwagę na dzieci, które specyficznie reagują na stres i mogą mieć problemy z opanowaniem emocji

         

        • Kazać uczniom bezwzględnie wyciszyć, wyłączyć telefony - niespodziewane sygnały telefonów mogą zdradzić obecność osób wewnątrz zamkniętych pomieszczeń i zachęcić napastnika do wejścia
        • Poinformować policję wysyłając informację tekstową - SMS o zaistniałej sytuacji -
          w przypadku wtargnięcia napastnika do szkoły niezbędnym jest natychmiastowe przekazanie informacji policji

         

        • Zasłonić okno, zgasić światło - należy zaciemnić salę aby utrudnić obserwację osób zabarykadowanych w salach lekcyjnych przez osoby współpracujące z napastnikami,
          a znajdujące się  na zewnątrz obiektu szkolnego

         

        • Nie przemieszczać się - przemieszczanie się może powodować dźwięki lub cień, który może zostać zauważony przez napastników

         

        • Stanąć poniżej linii okien, zejść ze światła drzwi - przebywanie w świetle drzwi rzuca cień i może zostać zauważone przez napastników

         

        • Zejść z linii strzału, położyć się na podłodze - z reguły napastnicy strzelają na wysokości około 1 do 1,5 m. Strzały z broni palnej bez problemu penetrują drzwi i mogą zabić osoby znajdujące się wewnątrz

         

        • Nie krzyczeć, jeżeli padną strzały - napastnicy oddając na ślepo strzały przez zamknięte drzwi chcą sprowokować krzyki przerażonych osób i upewnić się czy w salach rzeczywiście nikogo nie ma

         

        • Nie otwierać nikomu drzwi - interweniujące oddziały policji w przypadku takiej konieczności same otworzą drzwi. Napastnicy mogą zmusić osoby funkcyjne do przekazania komunikatu, który ma spowodować otwarcie drzwi

         

        • W przypadku wtargnięcia napastnika do pomieszczenia podjąć walkę, która może być ostatnią szansą na uratowanie życia - w sytuacji obecności aktywnego strzelca jego celem jest zabicie jak największej liczby ludzi. W takiej sytuacji podjęcie walki może dać jedyną szansę na uratowanie życia

         

        W przypadku bezpośredniego kontaktu z napastnikami, którzy dążą do przejęcia kontroli nad szkołą każdy pracownik, jak i uczeń szkoły powinien:   

        • Wykonywać bezwzględnie polecenia napastnika - wszelkie próby oporu mogą być uznane przez napastników jako akt agresji i zakończyć się śmiercią zakładników

         

        • Na żądanie terrorystów oddać im przedmioty osobiste, np. telefon - wszelkie próby oszukania napastników mogą zakończyć się śmiercią osoby oszukującej

         

        • Poinformować, że nie możesz wykonać jakiegoś polecenia - w takim przypadku ewentualne niewykonanie polecenia napastników nie zostanie potraktowane jako próba oporu

         

        • Nie patrzeć terrorystom w oczy, unikać kontaktu wzrokowego - w takiej sytuacji patrzenie w oczy może zostać uznane za akt prowokacji i agresji

         

        • Nigdy nie odwracać się plecami do napastnika - odwracanie plecami może zostać uznane jako akt agresji czy lekceważenia, utrudnia także orientację w sytuacji

         

        • Nie zwracać na siebie uwagi - niezwracanie na siebie uwagi może zwiększyć szansę na uratowanie życia w przypadku, gdy zamachowcy zdecydują się  zabić kogoś dla przykładu

         

        • Nie lekceważyć napastnika i nie być agresywnym - brak szacunku i agresja mogą zostać ukarane przez zamachowców

         

        • Nie oszukiwać terrorysty - oszustwo może zostać potraktowane jako brak szacunku czy agresji i zostać ukarane

         

        • Uspokoić uczniów, zawsze zwracać się do nich po imieniu - zwracanie się do uczniów po imieniu pozwala na ich spersonalizowanie, co może spowodować lepsze ich traktowanie przez zamachowców

         

        • Poinformować napastnika o uczniach ze schorzeniami - wiedza ta w konsekwencji obniży agresję ze strony zamachowców wobec dzieci, których zachowanie odstaje od reszty

         

        • Zawsze zapytać o pozwolenie, np. gdy chce się zwrócić do uczniów - każda aktywność podjęta bez zgody zamachowców może zostać potraktowana jako akt oporu czy agresji i w konsekwencji ukarana

         

        • Zawsze korzystać z dobrej woli terrorysty - nigdy nie wiadomo, kiedy kolejny raz będziemy mogli napić się czy zjeść posiłek.

         

         
        W przypadku działań antyterrorystycznych podjętych przez policję nauczyciel powinien:             

        • Nie uciekać z miejsca zdarzenia, nie wykonywać gwałtownych ruchów – możesz zostać uznany za terrorystę - policja w trakcie operacji odbijania zakładników nie jest
          w stanie odróżnić napastników od ofiar

         

        • Nie próbować pomagać służbom ratowniczym, dyskutować z nimi - próba pomocy siłom bezpieczeństwa bez ich wyraźnej zgody czy prośby może zostać potraktowane jako akt agresji

         

        • Położyć się na podłodze, trzymać ręce z otwartymi dłońmi najlepiej na wysokości głowy - taka pozycja pozwala widzieć ewentualne niebezpieczne narzędzia będące w posiadaniu zamachowców, którzy wtopili się w szeregi zakładników

         

        • Słuchać poleceń i instrukcji grupy antyterrorystycznej, poddawać się jej działaniom - postawa taka ułatwia działania policji, a także identyfikację zamachowców, którzy próbują się wtopić w szeregi napastników

         

        • Nie trzeć oczu w przypadku użycia gazów łzawiących - tarcie oczu tylko pogarsza skutki użycia gazu łzawiącego

         

        • Pytać o pozwolenie zaopiekowania się swoimi uczniami - wszelkie samowolne działania mogą zostać potraktowane jako akt agresji i mogą utrudnić akcję ratunkową

         

        • Odpowiadać na pytania funkcjonariuszy - policja zbiera kluczowe informacje mające się przyczynić do skutecznej akcji uwolnienia zakładników i identyfikacji zamachowców

         

        • Być przygotowanym na traktowanie ciebie jako potencjalnego terrorysty dopóki twoja tożsamość nie zostanie potwierdzona - w pierwszej fazie operacji odbijania zakładników policja nie jest w stanie odróżnić zakładników od napastników, którzy często próbują się wtapiać w tłum i uciec z miejsca ataku

         

        • Po wydaniu polecenia wyjścia – opuścić pomieszczenie jak najszybciej, oddalić się we wskazanym kierunku - w przypadku interwencji sił bezpieczeństwa należy wykonać polecenia dokładnie tak, jak tego chcą siły interwencyjne

         

        Nie zatrzymywać się dla zabrania rzeczy osobistych, ponieważ zawsze istnieje ryzyko wybuchu lub pożaru - najważniejsze jest uratowanie życia i zdrowia, a dopiero później ratowanie dóbr materialnych.

         

         

         

         

         

         

        Procedura ewakuacji uczniów, nauczycieli

         i mienia  z budynku

        Szkoły Podstawowej im. św. Jana Pawła II
        w  Działoszynie
        w sytuacji zagrożenia pożarowego

         

         

        Cel procedury:

         

        Zapewnienie uczniom i nauczycielom Szkoły Podstawowej  Nr 2 im. Mikołaja Kopernika

         w  Działoszynie  szybkiego i bezpiecznego opuszczenia strefy zagrożonej lub objętej pożarem.

         

        Podstawowe zasady ewakuacji osób i mienia

         

          1. Podstawowym obowiązkiem wszystkich osób przebywających w budynku Szkoły w przypadku powstania zagrożenia jest współpraca oraz bezwzględne podporządkowanie się poleceniom kierującego akcją ratowniczą, który do czasu przybycia jednostek Państwowej Straży Pożarnej musi zorganizować ewakuację ludzi i mienia. Osoby niebiorące udziału w akcji ratowniczej powinny ewakuować się najkrótszą oznakowaną drogą ewakuacyjną poza strefę objętą pożarem lub na zewnątrz budynku.
          2. Należy ściśle stosować się do przekazywanych zaleceń.
          3. Wytypowane osoby do działań zabezpieczających ewakuację winny przystąpić do wykonywania przypisanych im zadań.
          4. Należy pozamykać okna.
          5. W budynku Szkoły do celów ewakuacji uczniów i nauczycieli służą korytarze – poziome drogi ewakuacji i klatki schodowe – pionowe drogi ewakuacyjne, z których istnieje możliwość bezpośredniego i bezpiecznego wyjścia na zewnątrz budynku placówki. Drogi i wyjścia ewakuacyjne oznakowane są pożarniczymi tablicami informacyjnymi zgodnie z PN-92/N-01256/02 – Znaki Bezpieczeństwa – Ewakuacja.
          6. W pierwszej kolejności ratuje się zagrożone życie ludzkie – ewakuację rozpoczyna się od tych pomieszczeń (lub stref), w których powstał pożar lub które znajdują się na drodze rozprzestrzeniania się ognia, oraz z tych pomieszczeń (lub stref), z których wyjście lub dotarcie do bezpiecznych dróg ewakuacji może być odcięte przez pożar, zadymienie lub inne zagrożenie. Należy wyłączyć dopływ prądu do pomieszczeń i stref objętych pożarem. Należy usuwać z zasięgu ognia wszelkie materiały palne, cenne urządzenia, gotówkę, sprzęt elektroniczny będący na wyposażeniu Szkoły itp.
          7. Wszystkie osoby powinny przystąpić do ewakuacji, postępując zgodnie z zaleceniami i udać się na wyznaczone miejsce ewakuacji, tj.  boisko szkolne. 
          8. Nie należy zamykać pomieszczeń.
          9. Nauczyciel wyznaczony przez dyrektora szkoły sprawdza czy wszystkie osoby opuściły budynek.
          10. Wychowawcy na miejscu ewakuacji sprawdzają obecność i przekazują informację dyrektorowi Szkoły. W razie stwierdzenia nieobecności dziecka natychmiast zgłaszają ten fakt strażakom.
          11. Po sprawdzeniu listy podopiecznych nauczyciel zobowiązany jest sprawdzić ich stan zdrowia, zwracając szczególną uwagę na zawroty głowy, wymioty, kaszel, ból głowy, chwilowe omdlenia, złamania, potłuczenia itp. Wszystkich poszkodowanych należy traktować jako ofiary zdarzenia i udzielić im pomocy przedmedycznej.
          12. Niedopuszczalne jest zezwolenie na rozejście się uczniów do domów bez wcześniejszego powiadomienia o zdarzeniu rodziców. Wskazana jest pełna informacja o tym zdarzeniu w e-dzienniku, wpisana po zakończonej akcji.
          13. Na miejscu ewakuacji nauczyciel i uczniowie przebywają do czasu otrzymania stosownej informacji co do powrotu i kontynuacji zajęć lub ich zakończenia.

         

        Obowiązek zawiadomienia o pożarze obiektu

         

        W przypadku powstania pożaru wszystkie znajdujące się w budynku osoby zobowiązane są podjąć działania w celu jego likwidacji. Po pierwsze, należy zaalarmować niezwłocznie, przy użyciu wszystkich dostępnych środków, osoby będące w strefie zagrożenia oraz wezwać straż pożarną. Telefoniczne alarmowanie należy wykonać w następujący sposób:

         

        Po wybraniu numeru alarmowego straży pożarnej 998 i zgłoszeniu się dyżurnego spokojnie i wyraźnie należy podać:

         

        • swoje imię i nazwisko,
        • numer telefonu, z którego nadawana jest informacja o zdarzeniu,
        • adres i nazwę obiektu, numer kondygnacji,
        • co się pali (np. odzież w szatni, drewniane wyposażenie), na którym piętrze,
        • czy istnieje zagrożenie dla życia i zdrowia ludzkiego,
        • czy w rejonie pożaru lub bezpośrednim sąsiedztwie znajdują się materiały łatwopalne.

         

        Po podaniu informacji nie należy odkładać słuchawki do chwili potwierdzenia przyjęcia zgłoszenia. Przyjmujący może bowiem zażądać:

         

        • potwierdzenia zgłoszenia poprzez oddzwonienie,
        • dodatkowych informacji, które w miarę możliwości należy podać.

         

        Po drugie, po zaalarmowaniu straży pożarnej należy niezwłocznie przystąpić przy użyciu miejscowych środków gaśniczych do gaszenia pożaru i nieść pomoc osobom zagrożonym, w przypadku koniecznym przystąpić do ewakuacji ludzi i mienia. Należy czynności te wykonać w taki sposób, aby nie doszło do powstania paniki, jaką może wywołać faktyczne zagrożenie.

         

         

        1. Decyzja o ewakuacji

         

        Decyzja o przeprowadzeniu ewakuacji powinna być poprzedzona szybką analizą zaistniałego bądź potencjalnego zagrożenia dla ludzi i mienia w celu ograniczenia jej do osób znajdujących się w pomieszczeniach najbardziej zagrożonych. Jeżeli istnieje taka potrzeba, należy podjąć decyzję o ewakuacji całego stanu osobowego oraz, w drugiej kolejności, mienia o największej wartości dokumentacyjnej lub materialnej.

         

        Decyzję o przeprowadzeniu ewakuacji podjąć może dyrektor szkoły lub osoba, która zauważy pożar, którego nie można ugasić przy pomocy podręcznego sprzętu gaśniczego.

         

        Decyzja o zarządzeniu ewakuacji musi uwzględniać informacje o zakresie ewakuacji, liczbie osób przewidzianych do ewakuacji, a także drogi, kierunki i kolejność opuszczania obiektu (kondygnacji, budynku). Zarządzający przebiegiem ewakuacji powinien zachować spokój i opanowanie, aby nie doprowadzić do paniki.

         

        Po podjęciu decyzji o ewakuacji osób i mienia należy niezwłocznie powiadomić wszystkich pracowników przebywających w strefie zagrożenia o powstałym zagrożeniu i jego charakterze oraz konieczności przeprowadzenia ewakuacji. Do powiadomienia należy wykorzystać środki łączności wewnętrznej istniejące w obiekcie, tj. telefony wewnętrzne:

        - 101 – sekretariat;

        - 102 – intendent;

        - 104 – pokój nauczycielski;

        - 113 – dyrektor;

        - 118 – dyżurka;

        - 119 – wicedyrektor;

        - 220 – świetlica szkolna.

        Po zakończeniu ewakuacji opiekun danej grupy uczniów/osób jest zobowiązany do sprawdzenia, czy wszyscy ludzie opuścili poszczególne pomieszczenia. W razie podejrzenia, że ktoś został w zagrożonej strefie, należy natychmiast zgłosić ten fakt jednostkom ratowniczym przybyłym na miejsce akcji i przeprowadzić ponowne sprawdzenie pomieszczeń budynku.

         

         

        1. Etapy ewakuacji

         

        Etap I – czas od powstania pożaru do jego zauważenia

         

        W budynkach, które są wyposażone w system sygnalizacji pożarowej, czas wykrycia pożaru jest relatywnie krótki, a w obiektach nieposiadających takiego systemu czas ten wydłuża się znacznie – zakończenie etapu I następuje dopiero po zauważeniu pożaru przez osoby będące użytkownikami obiektu lub osoby postronne, np. po wydostaniu się dymu lub płomieni na zewnątrz budynku. W przypadku innego zagrożenia (np. katastrofy technicznej czy podłożenia ładunku wybuchowego) czas fazy I będzie bardzo różny – w pierwszym przypadku bardzo krótki, a w drugim trudny do określenia.

         

        Etap II – czas od zauważenia pożaru do ogłoszenia alarmu (ewakuacji)

         

        Czas trwania etapu II zależy głównie od wyszkolenia pracowników i uczniów. Duże znaczenie ma tutaj czas sprawdzenia rodzaju zagrożenia i ogłoszenia ewakuacji, przy czym ogłoszenie alarmu nie zawsze gwarantuje natychmiastowe rozpoczęcie ewakuacji. W tym czasie realizowane są następujące zadania:

         

                  • osoba, która pierwsza zauważyła pożar lub zagrożenie, powinna natychmiast powiadomić (powiadamia głosem) najbliższe otoczenie o zaistniałym niebezpieczeństwie oraz (osobiście) dyrektora szkoły lub osobę przez dyrektora wyznaczoną,
                  • dyrektor lub osoba przez dyrektora wyznaczona podejmuje decyzję w sprawie ewakuacji i poleca przystąpić do czynności ewakuacyjnych, a dopiero po upewnieniu się, że zagrożenie rzeczywiście istnieje, następuje etap III.

         

        Etap III – czas od ogłoszenia alarmu do rozpoczęcia ewakuacji

         

        Czasami wystarczy na początku ewakuować część budynku, a następnie cały budynek. Główne przyczyny powodujące wydłużenie tego etapu to potraktowanie takiego alarmu jako fałszywego, oczekiwanie na potwierdzenie rodzaju zagrożenia oraz oczekiwanie na decyzję o ewakuacji. Nauczyciele prowadzący zajęcia z uczniami, po otrzymaniu informacji o ogłoszeniu alarmu natychmiast przystępują do ewakuacji. Czas trwania tej fazy powinien być krótki.

         

        Etap IV – czas potrzebny na opuszczenie obiektu, czyli od rozpoczęcia do zakończenia ewakuacji

         

        Jest to właściwy czas ewakuacji. Zależy od następujących czynników:

         

        • znajomości obiektu, dróg ewakuacji i rozmieszczenia wyjść ewakuacyjnych,
        • stanu technicznych zabezpieczeń przeciwpożarowych,
        • stopnia przygotowania do prowadzenia ewakuacji,
        • znajomości procedur podczas ewakuacji,
        • przeszkolenia personelu.

         

        Czas od powstania pożaru do zakończenia ewakuacji zależy przede wszystkim od poprawności reakcji osób zagrożonych. Należy pamiętać o tym, że najbardziej zawodnym elementem mającym wpływ na bezpieczeństwo pożarowe jest człowiek. Dlatego tak ważny jest obowiązek przeprowadzania próbnej ewakuacji oraz warunków ewakuacji, a spoczywa on na zarządcy obiektu.

         

        Ewakuacja próbna

         

        Ewakuacja próbna ma na celu:

         

        • wypracowanie właściwego zachowania się uczniów, pracowników i innych osób przebywających w budynku w czasie alarmu o ewakuacji,
        • kontrolę stanu dróg i wyjść ewakuacyjnych,
        • wyeliminowanie usterek technicznych i organizacyjnych w zakresie bezpieczeństwa ludzi wynikłych w trakcie ćwiczeń,
        • wyrobienie wśród zatrudnionych pracowników potrzebnych nawyków po ogłoszeniu sygnału o ewakuacji.

         

        Sprawdzenie organizacji ewakuacji obejmuje:

         

        • sprawdzenie skuteczności dotychczasowego sposobu informowania o zagrożeniu oraz systemu powiadamiania o konieczności ewakuacji, w tym reakcji na alarm pożarowy,
        • doskonalenie procedur ewakuacji, w tym zapoznanie z kierunkami ewakuacji i zasadami zachowania się,
        • koordynację działań służby ochrony,
        • zminimalizowanie możliwości wystąpienia paniki i jej skutków,
        • zmierzenie czasu potrzebnego na opuszczenie obiektu przez wszystkie znajdujące się w nim osoby,
        • weryfikację opracowanych zasad postępowania na wypadek pożaru.

         

        Sprawdzenie warunków ewakuacji dotyczy:

         

        • ilości i szerokości wyjść ewakuacyjnych,
        • długości, szerokości i wysokości przejść oraz dojść ewakuacyjnych,
        • stanu technicznych środków zabezpieczenia przeciwpożarowego,
        • oświetlenia awaryjnego (bezpieczeństwa i ewakuacyjnego), które jest niezbędne do ewakuacji ludzi,
        • możliwości rozgłaszania sygnałów ostrzegawczych i komunikatów głosowych poprzez dźwiękowy system ostrzegawczy w budynkach, dla których jest on wymagany.

         

        Główny nacisk należy położyć na ewakuację osób – zgodnie z założeniem, że życie ludzkie jest najcenniejsze. Ewakuację można rozszerzyć o ewakuację mienia, jednak tylko w uzasadnionych przypadkach, np. zabezpieczenie cennych dla Szkoły informacji, dokumentów i sprzętu.

         

         

        1. Sposób ogłoszenia alarmu – sygnały alarmowe

         

        Po podjęciu decyzji o ewakuacji osób i mienia z obiektu należy niezwłocznie powiadomić wszystkie osoby przebywające w pomieszczeniach o powstaniu i charakterze zagrożenia oraz konieczności przeprowadzenia ewakuacji. Do powiadomienia należy wykorzystywać istniejące środki łączności oraz, w razie potrzeby, pracowników obsługi obiektów.

         

        Sygnałem alarmowym rozpoczęcia ewakuacji będzie trzyminutowy ciągły sygnał dzwonkiem, w przypadku braku prądu sygnał głosowy, w formie okrzyku POŻAR, EWAKUACJA.

         

        1. Obowiązki uczestników ewakuacji

         

        1. Za sprawność ewakuacji z pomieszczeń i powierzchni odpowiedzialny jest wyznaczony przez dyrektora pracownik. Ponadto kierujący akcją ustala ewentualną potrzebę ewakuacji sprzętu i mienia, określając w tym celu sposoby, kolejność i rodzaj ewakuacji.
        2. Woźny/sprzątaczka powtarza sygnał w taki sposób, aby był słyszany w całym obiekcie.
        3. Woźny/sprzątaczka po usłyszeniu alarmu otwiera wszystkie zapasowe wyjścia z budynku.
        4. Nauczyciele mający pod opieką klasę/uczniów po usłyszeniu sygnału ewakuacji wyprowadzają uczniów najkrótszą drogą ewakuacyjną do miejsca zbiórki (boisko szkolne).
        5. W trakcie ewakuacji należy zachować spokój, nie krzyczeć, można zasugerować uczniom, że są to tylko ćwiczenia.
        6. Po upewnieniu się, że wszyscy uczniowie zostali wyprowadzeni, nauczyciele pozostają razem ze swoją grupą.
        7. Uczniowie w trakcie ewakuacji bezwzględnie podporządkowują się poleceniom nauczycieli, zachowują ciszę i spokój.
        8. Grupy uczniów po wyprowadzeniu ze Szkoły należy tak rozmieścić, aby nie utrudniały prowadzenia akcji gaśniczej przez straż pożarną.
        9. Jednocześnie z ewakuacją osoby, które nie mają wyznaczonych w niej konkretnych zadań (np. pracownicy kuchni lub nauczyciele niemający w danej chwili zajęć), powinny przystąpić do gaszenia ognia przy pomocy podręcznego sprzętu gaśniczego.
        10. Całością ewakuacji kieruje dyrektor szkoły.
        11. Jeśli ewakuacja nie została zakończona do chwili przybycia straży pożarnej, kierujący ewakuacją ściśle współpracuje z dowódcą akcji ratowniczo-gaśniczej w dalszym jej przebiegu.

         

        Pracownicy mają obowiązek posiadać dokładne i aktualne wiadomości na temat:

         

        • rozkładu pomieszczeń w obiekcie, dróg i kierunków ewakuacji oraz wyjść z budynku,
        • zachowania się ludzi w przypadku powstania pożaru lub innego miejscowego zagrożenia,
        • sposobu alarmowania straży pożarnej i kierownictwa jednostki,
        • rozmieszczenia i obsługi podręcznego sprzętu gaśniczego,
        • rozmieszczenia i obsługi hydrantów wewnętrznych,
        • lokalizacji wyłącznika przeciwpożarowego prądu,
        • lokalizacji głównego kurka gazowego.

         

        W czasie prowadzenia ewakuacji zabronione jest:

         

        1. Dokonywanie jakichkolwiek czynności mogących wywołać panikę – naturalna dążność ludzi do jak najszybszego opuszczenia zagrożonego miejsca w warunkach komunikacyjnych nieadekwatnych do potrzeb może łatwo przeobrazić się w panikę, w której tłum niszczy i tratuje słabsze osoby.
        2. Przechodzenie w kierunku przeciwnym do ewakuacji.
        3. Zatrzymywanie się lub tamowanie ruchu w inny sposób.

         

        Osoby ewakuowane muszą podporządkować się poleceniom ratowników, tj. osobom prowadzącym ewakuację: strażakom, pracownikom służby zabezpieczenia obiektu.Czynności realizowane w trakcie ewakuacji oraz sposób ich wykonania

         

        Formowanie grup ewakuacyjnych

         

        Nauczyciele prowadzący zajęcia lekcyjne z uczniami po usłyszeniu sygnału o powstałym zagrożeniu wyprowadzają uczniów z sal zajęć i udają się do wyjść ewakuacyjnych jedną z oznakowanych dróg ewakuacyjnych. Ewakuację należy prowadzić w sposób zorganizowany, bez wywoływania paniki. Po wyprowadzeniu uczniów do rejonu ewakuacji należy sprawdzić ich liczbę; w przypadku stwierdzenia, że nie wszyscy uczniowie opuścili budynek, należy o tym bezzwłocznie powiadomić kierującego akcją ewakuacyjną.

         

        Kierowanie ruchem w obiekcie, w tym wskazywanie właściwych dróg i kierunków ewakuacji

         

        Ewakuacja uczniów i pracowników odbywa się zgodnie z oznaczeniem budynku.

         

        W pierwszej kolejności należy ewakuować osoby z tych pomieszczeń, w których powstał pożar lub które znajdują się na drodze rozprzestrzeniania się pożaru, oraz pomieszczeń, z których dotarcie do bezpiecznych dróg ewakuacyjnych może zostać odcięte lub zadymione przez pożar. Następnie należy ewakuować osoby, poczynając od najwyższych kondygnacji. Należy dążyć do tego, aby wśród ewakuowanych w pierwszej kolejności były osoby o ograniczonej z różnych względów zdolności poruszania się, np. osoby niepełnosprawne.

         

        Podczas ewakuacji z pomieszczeń strumienie ludzi należy kierować na poziome drogi ewakuacyjne, a następnie zgodnie z oznakowanymi kierunkami ewakuacji na klatki schodowe i wyjścia poza obszar zagrożony pożarem lub na zewnątrz budynku.

         

        W przypadku blokady dróg ewakuacyjnych należy bezzwłocznie, dostępnymi środkami, np. telefonicznie, bezpośrednio lub przy pomocy osób znajdujących się na zewnątrz odciętej strefy, powiadomić kierownika akcji ewakuacyjnej. Ludzi odciętych od wyjścia, a znajdujących się w strefie zagrożenia, należy zebrać w pomieszczeniu najbardziej oddalonym od źródła pożaru i w miarę posiadanych środków oraz istniejących warunków ewakuować na zewnątrz przy pomocy sprzętu ratowniczego jednostek Straży Pożarnej lub innych jednostek przybyłych na miejsce zdarzenia.

         

        Przy silnym zadymieniu dróg ewakuacyjnych należy poruszać się w pozycji pochylonej, starając się trzymać głowę jak najniżej, ze względu na mniejsze zadymienie panujące w dolnych partiach pomieszczeń i korytarzy. Usta i nos należy w miarę możliwości zasłaniać chustką zamoczoną w wodzie – sposób ten ułatwia oddychanie. Podczas ruchu przez mocno zadymione odcinki dróg ewakuacyjnych należy poruszać się wzdłuż ścian, by nie stracić orientacji co do kierunku ruchu.

         

        Ewakuacja mienia

         

        Ewakuacja mienia nie może odbywać się kosztem sił i środków niezbędnych do ewakuacji i ratowania ludzi. Ewakuację mienia należy rozpocząć od najcenniejszych urządzeń, dokumentacji i przedmiotów. Należy wykorzystać wszystkie sprawne fizycznie osoby nadające się do demontażu i ewakuacji mienia.

         

        W przypadku przybycia jednostek straży pożarnej w trakcie akcji ewakuacyjnej kierujący przebiegiem akcji zobowiązany jest do złożenia krótkiej informacji o przebiegu akcji, a następnie podporządkowania się poleceniom dowódcy przybyłej jednostki straży pożarnej.

         

        Celem ewakuacji mienia jest zabezpieczenie cennych przedmiotów oraz ważnych dokumentów przed zniszczeniem lub uszkodzeniem w przypadku pożaru lub innego zagrożenia. Ewakuowane przedmioty i dokumenty należy tak umieszczać, aby nie były narażone na zniszczenie lub uszkodzenie. Działania ewakuacyjne muszą być prowadzone w sposób skoordynowany, niepowodujący utrudnień w innych działaniach. Kierujący działaniami powinien wstępnie określić pomieszczenia, z których należy wynieść mienie.

         

        Do pomieszczeń, z których należy ewakuować mienie w pierwszej kolejności, jeśli istnieje taka możliwość bez narażenia życia i zdrowia, zalicza się:

         

        1. Pomieszczenia bezpośrednio zagrożone pożarem, w których jest źródło ognia.
        2. Pomieszczenia sąsiednie (w pionie i w poziomie) – możliwość rozprzestrzeniania się pożaru lub uszkodzenia przez działanie wysokiej temperatury i gazów popożarowych (dymu).
        3. Pomieszczenia pod palącym się pomieszczeniem, narażone na możliwość zalania w czasie akcji ratowniczo-gaśniczej.

         

        Ewakuowane mienie należy umieścić na parkingu przed budynkiem szkoły.

         

         

        1. Miejsce zbiórki osób ewakuowanych ze Szkoły

         

        W przypadku prowadzenia akcji ewakuacyjnej ewakuowane osoby należy umieścić w miejscu zapewniającym ich bezpieczeństwo oraz nieutrudniającym prowadzenie akcji. Wymogi te spełnia boisko szkolne.

         

         

         

        Procedura organizowania i pełnienia dyżurów nauczycielskich

        w Szkole Podstawowej 2 im. św. Jana Pawła II w Działoszynie

        Przydział dyżurów i przygotowanie planu

          1. Harmonogram nauczycielskich dyżurów międzylekcyjnych jest opracowywany przez dyrektora szkoły przed rozpoczęciem roku szkolnego , po każdej zmianie planu oraz w miarę bieżących potrzeb szkoły.
          2. Dyrektor, przydzielając dyżury, dba o higienę pracy nauczycieli.
          3. Tygodniowy łączny czas pełnienia dyżurów przez nauczyciela uwzględnia przede wszystkim bezpieczeństwo uczniów. Jego wymiar jest związany
            z potrzebami szkoły i możliwościami zapewnienia dyżurów w odpowiednich obszarach uwzględniając tygodniowy plan lekcji.

        Organizacja dyżurów

          1. Dyżury pełnione są przed wszystkimi zajęciami i po ich zakończeniu.
          2. Dyżur przed pierwszą godziną lekcyjną nauczyciel zaczyna o 7.45.
          3. Pełnienie dyżurów odbywa się zgodnie z harmonogramem wywieszonym w pokoju nauczycielskim. Wraz z harmonogramem umieszczono w pokoju nauczycielskim legendę z objaśnieniami i opisem obszarów , w których nauczyciel ma sprawować dyżur.
          4. W czasie przerw międzylekcyjnych uczniowie przebywają na korytarzach szkolnych. Sale lekcyjne w czasie przerw są zamykane przez nauczycieli kończących zajęcia.
          5. Uczniowie w czasie przerw nie mogą pozostawać w klasie bez nadzoru nauczyciela.
          6. W przypadku zaistnienia potrzeby wprowadzenia dodatkowych dyżurów
            w innych niż wymienione miejscach, dyrektor opracuje nowy plan, który uwzględni te potrzeby.
          7. Zgodnie z harmonogramem w czasie przerw obiadowych pełniony jest dyżur także w stołówce szkolnej. Dyżur pełniony jest również w szatni przed lekcjami oraz po zakończeniu zajęć.
          8. W czasie zajęć pozalekcyjnych odbywających się w godzinach popołudniowych opiekę nad uczniami sprawuje nauczyciel, który te zajęcia prowadzi. Rozpoczyna dyżur 15 minut przed rozpoczęciem zajęć oraz kończy go w momencie opuszczenia terenu szkoły przez ostatniego uczestnika zajęć.
          9. Nauczyciel pełniący zastępstwo za nieobecnego pracownika pełni również jego dyżur, jeżeli nie koliduje to z jego własnym dyżurem.
          10. W przypadku przesunięcia lekcji w planie nauczyciel nie jest zwolniony z dyżuru. Może we własnym zakresie zamienić się z innym nauczycielem na dyżur , który go na nim zastąpi
          11. Jeśli nauczyciel organizuje wyjazd na zawody szkolne, konkursy lub wycieczkę szkolną zobowiązany jest do pełnienia dyżuru do czasu wyjazdu zgodnie z harmonogramem zawodów lub kartą wycieczki. Musi poinformować  nauczyciela dyżurującego w sąsiednim obszarze o swojej nieobecności oraz poinformować dyrektora szkoły o przejęciu nadzoru przez innego nauczyciela  w danym dniu.
          12. Nauczyciel jest zwolniony z dyżurów tylko z powodu zwolnienia lekarskiego.
          13. W każdym inny przypadku nieobecności w pracy nauczyciel zapewnia spełnianie dyżuru we własnym zakresie informując o nauczycielu zastępującym go dyrektora szkoły.
          14.  W czasie przerw na korytarzu od sali 118  i 121   uczniowie nie przebywają samodzielnie i mają obowiązek zejść na korytarz dolny. Obowiązek dopilnowania uczniów spoczywa na nauczycielach   uczących w tych salach.

        Zasady pełnienia dyżurów międzylekcyjnych

          1. Nauczyciel rozpoczyna punktualnie dyżur w wyznaczonym miejscu tuż po dzwonku na przerwę, a kończy go po dzwonku na lekcję.
          2. W czasie pełnienia dyżuru nauczyciel dba o bezpieczeństwo dzieci, odpowiada za porządek, nie dopuszcza do niebezpiecznych zabaw, przemieszcza się w wyznaczonym dyżurem   obszarze, kontrolując miejsca, których nie są dostępne bezpośrednio w polu widzenia.
          3. Podczas pełnienia dyżuru w stołówce nauczyciel czuwa nad kulturalnym zachowaniem uczniów oraz nad tym, by w pomieszczeniu przebywali tylko uczniowie spożywający posiłek.
          4. Nauczyciel dyżurujący nie zajmuje się sprawami postronnymi, które mogłyby przeszkodzić w rzetelnym pełnieniu dyżuru.
          5. Nauczyciel nie może zejść z dyżuru bez ustalenia zastępstwa i poinformowania o tym fakcie dyrektora.
          6. Jeśli nauczyciel musi zejść z dyżuru na przerwie lub wyjść w czasie zajęć – powinien zapewnić uczniom opiekę innego nauczyciela.
          7. Nauczyciel dyżurujący obowiązkowo zgłasza dyrektorowi szkoły zauważone zagrożenie, którego nie jest w stanie usunąć.
          8. Jeżeli w czasie przerwy zdarzy się wypadek uczniowski, nauczyciel dyżurujący wykonuje czynności zgodne z Procedurą postępowania
            w sytuacjach nagłego wypadku,             a jeśli zachodzi potrzeba – zabezpiecza również miejsce wypadku.

         

         

         

         

        Procedura postępowania w sytuacji nagłego wypadku
        w Szkole Podstawowej         im. św. Jana Pawła II w Działoszynie

         

         

        Czynności podstawowe:

         

        1. W sytuacji nagłego wypadku na terenie szkoły nauczyciel powinien niezwłocznie zabezpieczyć miejsce wypadku, sprawdzić, czy żaden z uczniów nie ucierpiał.

         

        2.W przypadku poszkodowania ucznia należy udzielić mu pierwszej pomocy przedlekarskiej oraz wezwać fachową pomoc medyczną. Do czasu przyjazdu lekarza nauczyciel musi być obecny przy poszkodowanym.

         

        3. Jeśli nauczyciel ma w tym czasie zajęcia z klasą, prosi o nadzór nad swoimi uczniami nauczyciela uczącego w najbliższej sali.

         

        4.W sytuacji wypadku ucznia, nauczyciel przerywa lekcję i wyprowadza uczniów z miejsca zagrożenia, jeżeli miejsce, w którym są lub będą prowadzone zajęcia może stwarzać zagrożenie dla bezpieczeństwa uczniów.

         

        5.Po udzieleniu poszkodowanemu pierwszej pomocy i zabezpieczeniu miejsca zdarzenia nauczyciel zobowiązany jest o zdarzeniu oraz podjętych czynnościach powiadomić dyrekcję szkoły, sporządzając także pisemną notatkę.

         

        6.O każdym nagłym wypadku dyrektor szkoły lub nauczyciel, pod opieką którego przebywał uczeń w chwili nagłego wypadku, powiadamia rodziców/prawnych opiekunów poszkodowanego ucznia. Fakt ten powiadamiający dokumentuje wpisem w dzienniku zajęć, podając datę i godzinę powiadomienia matki/ojca ucznia o nagłym wypadku.

         

        Szczegółowe etapy podejmowanych działań:

         

        1. Udzielenie pierwszej pomocy przedmedycznej poszkodowanemu

        Pracownik szkoły, który powziął wiadomość o wypadku ucznia niezwłocznie zapewnia poszkodowanemu opiekę, w szczególności sprowadzając fachową pomoc medyczną, a w miarę możliwości udzielając poszkodowanemu pierwszej pomocy. Udzielenie pierwszej pomocy w wypadkach jest prawnym obowiązkiem każdego pracownika szkoły.

        Jej nieudzielenie, szczególnie w odniesieniu do osoby odpowiedzialnej za bezpieczeństwo ucznia, skutkuje sankcją karną.

        W sytuacji wypadku ucznia, nauczyciel przerywa lekcję, wyprowadzając uczniów z miejsca zagrożenia, jeżeli miejsce, w którym są lub będą prowadzone zajęcia może stwarzać zagrożenie dla bezpieczeństwa uczniów. Pracownik zobowiązany jest do niezwłocznego powiadomienia dyrektora szkoły o sytuacji.

        2. Obowiązek powiadamiania i zabezpieczenia miejsca zdarzenia

        O każdym wypadku zawiadamia się niezwłocznie: rodziców (opiekunów) poszkodowanego, pracownika szkoły odpowiedzialnego za bezpieczeństwo i higienę pracy, społecznego inspektora pracy, organ prowadzący szkołę lub placówkę oraz radę rodziców.

        O wypadku śmiertelnym, ciężkim i zbiorowym zawiadamia się niezwłocznie prokuratora i kuratora oświaty. O wypadku, do którego doszło w wyniku zatrucia, zawiadamia się niezwłocznie państwowego inspektora sanitarnego. Zawiadomień dokonuje dyrektor lub upoważniony przez niego pracownik szkoły. Fakt ten powiadamiający dokumentuje wpisem w dzienniku zajęć podając datę i godzinę powiadomienia rodziców / opiekunów prawnych ucznia o wypadku. Przy lekkich przypadkach (brak wyraźnych obrażeń – np. widoczne tylko lekkie zaczerwienienie, zadrapanie, lekkie skaleczenie), po udzieleniu pierwszej pomocy poszkodowanemu uczniowi, powiadamiający o zdarzeniu ustala z nim: potrzebę wezwania pogotowia ratunkowego lub potrzebę wcześniejszego przyjścia rodzica/opiekuna prawnego
        i godzinę odbioru dziecka ze szkoły w dniu zdarzenia. Informację o powyższych ustaleniach powiadamiający zamieszcza również w dzienniku zajęć.

        W każdym trudniejszym przypadku (widoczne obrażenia, urazy, niepokojące objawy) dyrektor lub upoważniona osoba wzywa pogotowie ratunkowe. W przypadku stwierdzenia przez lekarza potrzeby pobytu ucznia w szpitalu, należy zapewnić uczniowi opiekę w drodze do szpitala.

        Jeżeli wypadek został spowodowany niesprawnością techniczną pomieszczenia lub urządzeń, miejsce wypadku pozostawia się nienaruszone. Dyrektor zabezpiecza je do czasu dokonania oględzin lub wykonania szkicu przez zespół powypadkowy.

        Jeżeli wypadek zdarzył się w czasie wyjścia, imprezy organizowanej poza terenem szkoły, wszystkie stosowne decyzje podejmuje opiekun grupy/kierownik wycieczki i odpowiada za nie. Do czasu rozpoczęcia pracy przez zespół powypadkowy dyrektor zabezpiecza miejsce wypadku w sposób wykluczający dopuszczenie osób niepowołanych.

        Jeżeli czynności związanych z zabezpieczeniem miejsca wypadku nie może wykonać dyrektor, wykonuje je upoważniony przez dyrektora pracownik szkoły.

         

        3. Zespół powypadkowy

        Dyrektor szkoły powołuje zespół powypadkowy. W jego skład wchodzi z zasady pracownik odpowiedzialny za służby bezpieczeństwo i higienę pracy. Jeżeli w składzie zespołu nie może uczestniczyć pracownik służby BHP, w skład zespołu wchodzi dyrektor szkoły. W składzie zespołu może uczestniczyć przedstawiciel organu prowadzącego, kuratora oświaty lub rady rodziców.

        Przewodniczącym zespołu jest pracownik odpowiedzialny za BHP w szkole, a jeżeli nie ma go w składzie zespołu – przewodniczącego zespołu spośród pracowników szkoły wyznacza dyrektor.

        4. Postępowanie powypadkowe

        Zespół powypadkowy:

        • przeprowadza postępowanie powypadkowe i sporządza dokumentację powypadkową
        •  rozmawia z uczniem (w obecności rodzica/opiekuna prawnego lub wychowawcy/pedagoga/psychologa szkolnego) i sporządza protokół przesłuchania
        • rozmawia ze świadkami wypadku i sporządza protokoły przesłuchania; jeżeli świadkami są uczniowie - przesłuchanie odbywa się w obecności wychowawcy lub pedagoga/psychologa szkolnego, a protokół przesłuchania odczytuje się w obecności ucznia - świadka i jego rodziców/opiekunów prawnych
        • sporządza szkic lub fotografię miejsca wypadku
        • uzyskuje pisemne oświadczenie nauczyciela, pod opieką którego uczeń przebywał
          w czasie, gdy zdarzył się wypadek
        • uzyskuje opinię lekarską z opisem doznanych obrażeń i określeniem rodzaju wypadku
        • sporządza protokół powypadkowy nie później niż w ciągu 21 dni od daty uzyskania zawiadomienia o wypadku – protokół powypadkowy podpisują członkowie zespołu oraz dyrektor szkoły.

        Przekroczenie 21 dniowego terminu może nastąpić w przypadku, gdy wystąpią uzasadnione przeszkody lub trudności uniemożliwiające sporządzenie protokołu w wyznaczonym terminie. W sprawach spornych rozstrzygające jest stanowisko przewodniczącego zespołu.

        Członek zespołu, który nie zgadza się ze stanowiskiem przewodniczącego, może złożyć zdanie odrębne, które odnotowuje się w protokole powypadkowym. Protokół powypadkowy podpisują członkowie zespołu oraz dyrektor szkoły. Jeżeli do treści protokołu powypadkowego nie zostały zgłoszone zastrzeżenia przez rodziców/opiekunów prawnych ucznia poszkodowanego postępowanie powypadkowe uznaje się za zakończone. Protokół powypadkowy sporządza się w trzech egzemplarzach dla: poszkodowanego, szkoły, która przechowuje go w dokumentacji powypadkowej wypadku ucznia oraz dla organu prowadzącego lub kuratora oświaty (na żądanie).

        Z treścią protokołu powypadkowego i innymi materiałami postępowania powypadkowego zaznajamia się: poszkodowanego pełnoletniego i rodziców (opiekunów) poszkodowanego małoletniego. Jeżeli poszkodowany pełnoletni zmarł lub nie pozwala mu na to stan zdrowia,
        z materiałami postępowania powypadkowego zaznajamia się jego rodziców (opiekunów). Protokół powypadkowy doręcza się osobom uprawnionym do zaznajomienia się
        z materiałami postępowania powypadkowego.

         

        5. Składanie zastrzeżeń do protokołu powypadkowego

        W ciągu 7 dni od dnia doręczenia protokołu powypadkowego osoby, którym doręczono protokół, mogą złożyć zastrzeżenia do ustaleń protokołu (są o tym informowani przy odbieraniu protokołu). Zastrzeżenia składa się przewodniczącemu zespołu: ustnie i wtedy przewodniczący wpisuje je do protokołu lub na piśmie. Zastrzeżenia mogą dotyczyć w szczególności: niewykorzystania wszystkich środków dowodowych niezbędnych dla ustalenia stanu faktycznego, sprzeczności istotnych ustaleń protokołu z zebranym materiałem dowodowym Zastrzeżenia rozpatruje organ prowadzący szkołę. Po rozpatrzeniu zastrzeżeń organ prowadzący szkołę może: zlecić dotychczasowemu zespołowi wyjaśnienie ustaleń protokołu lub przeprowadzenie określonych czynności dowodowych, powołać nowy zespół celem ponownego przeprowadzenia postępowania powypadkowego.

        6. Dokumentacja

        Dyrektor szkoły prowadzi rejestr wypadków. Dyrektor wskazuje prawidłowe zachowania i odstępstwa od niniejszej procedury, informuje o wnioskach i podjętych działaniach profilaktycznych zmierzających do zapobiegania analogicznym wypadkom.

         

         

         

         

         

         

        Procedura postępowania w przypadku konieczności

        udzielania pierwszej pomocy uczniom Szkoły Podstawowej 

        im. św. Jana Pawła II w  Działoszynie

         

         

         

        1. Cel procedury

         

        Przeżycie osób poszkodowanych po wypadkach zależy od jak najszybszego udzielenia pomocy medycznej i właściwej organizacji transportu do szpitala. Stosowanie tej pomocy wymagane jest w przypadku, gdy u poszkodowanego występują:

         

        1. zaburzenia w oddychaniu (bezdech),
        2. zatrzymanie krążenia,
        3. krwotok,
        4. wstrząs pourazowy.

         

        Procedura ma na celu zapewnienie właściwej opieki dziecku poprzez udzielenie pierwszej pomocy przedlekarskiej w stanie nagłego zagrożenia zdrowia lub życia wychowanka szkoły.

         

        1. Zakres procedury

         

        Procedura dotyczy zasad i zakresu podejmowanych czynności w celu ratowania życia ucznia przed wezwaniem i pojawieniem się fachowej pomocy medycznej.

         

        Pierwsza pomoc przedlekarska to pomoc w stanie nagłego zagrożenia zdrowia lub życia ucznia szkoły.

         

        Pierwsza pomoc przedlekarska polega przede wszystkim na wezwaniu pogotowia ratunkowego oraz wykonaniu czynności podejmowanych w celu ratowania osoby w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego, w tym również z wykorzystaniem środków dostępnych
        w apteczce  szkolnej.

         

        Instrukcja udzielania pierwszej pomocy

         

        Przy udzielaniu pierwszej pomocy ratownik, pomimo zdenerwowania, powinien w miarę możliwości wykazać się opanowaniem i zdrowym rozsądkiem, gdyż jest to podstawą skuteczności i sprawności jego działania.

         

        Pierwszą czynnością przed przystąpieniem do pomocy poszkodowanemu jest zabezpieczenie miejsca wypadku przed ewentualnymi dalszymi zagrożeniami, np. wyłączenie urządzeń elektrycznych.

         

        Następną czynnością jest dokonanie oceny stanu poszkodowanego, czy zachował on przytomność i jaki jest stan wydajności jego układów krążenia i oddychania. Prawidłowa ocena tego stanu jest podstawą do dalszych działań związanych z pierwszą pomocą. Takimi działaniami mogą być:

        • podjęcie sztucznego oddychania,
        • zewnętrzny masaż serca,
        • zatamowanie krwotoku,
        • ułożenie poszkodowanego w pozycji bocznej ustalonej,
        • zabezpieczenie poszkodowanego przed pogłębieniem wstrząsu,
        • wezwanie pogotowia ratunkowego.

         

        Udzielenie pierwszej pomocy należy kontynuować do czasu przybycia fachowego personelu medycznego.

         

        W sytuacji udzielania pierwszej pomocy przedlekarskiej przez nauczyciela prowadzącego w tym samym czasie zajęcia dydaktyczno-wychowawczo-opiekuńcze z grupą uczniów szkoły jest on zobowiązany do ustalenia opiekuna dla pozostałych uczniów.

         

        W razie urazów polegających na skaleczeniu lub otarciu skóry nauczyciel, za zgodą rodzica, może dokonać niezbędnych czynności mających na celu pomoc uczniowi.

         

        O każdym przypadku wystąpienia urazu nauczyciel będący świadkiem zdarzenia lub nauczyciel, pod którego opieką dziecko się znajduje, powiadamia niezwłocznie rodziców (opiekunów prawnych) ucznia oraz dyrektora szkoły.

         

        Bezdech

         

        W przypadku, kiedy pierwszy wystąpi zanik czynności oddychania, krążenie może trwać jeszcze przez krótki czas, ale jest ono wówczas mniej wydajne i dochodzi do jego zatrzymania. Brak czynności oddechowej zwany jest bezdechem. Może on wystąpić przy uszkodzeniach mózgu, górnych czynności oddechowych lub ich niedrożności. W większości przypadków przywrócenia dokonuje się, stosując proste czynności pod warunkiem natychmiastowego ich podjęcia.

         

        Bezdech u poszkodowanego rozpoznajemy przez:

         

        • brak ruchów oddechowych klatki piersiowej oraz
        • niemożność wyczucia na własnym policzku wydychanego przez poszkodowanego powietrza.

        Wówczas przystępujemy do udrożnienia dróg oddechowych i sztucznego oddychania.

        Niedrożność dróg oddechowych w przypadku blokowania ich przez język stosunkowo łatwo usuwa się poprzez odchylenie głowy poszkodowanego do tyłu. Czynność tę wykonujemy:

         

        • kładąc jedną rękę pod szyję poszkodowanego i jednocześnie układając drugą na jego czole,
        • następnie, zachowując ostrożność, odchylamy jego głowę maksymalnie do tyłu.

         

        W przypadku, kiedy zachodzi podejrzenie uszkodzenia kręgosłupa, zatkane językiem drogi oddechowe udrażniamy poprzez uniesienie żuchwy lub wyciągnięcie języka. Żuchwę można unieść, wysuwając ją w kierunku pionowym u poszkodowanego leżącego na wznak, poprzez naciskanie do przodu oboma kciukami kątów żuchwy. Wysunięcie żuchwy można uzyskać również przez pociągnięcie za dolne zęby, tak by wysunęły się przed zęby górne. Jeżeli omówione metody nie powodują udrożnienia dróg oddechowych, należy dokonać tego poprzez wyciągnięcie języka. Po rozwarciu szczęki poszkodowanego należy uchwycić język w palce wskazujący i kciuk, a następnie wyciągnąć go na brodę.

         

        Usuwanie ciał obcych

         

        Ciało obce z ust i gardła usuwa się poprzez przewrócenie poszkodowanego na bok i otworzenie jego ust.

         

        Sztuczne oddychanie

         

        Po upewnieniu się, że drogi oddechowe u poszkodowanego są drożne, można przystąpić do przywracania oddechu. Najskuteczniejszą i stosunkowo najprostszą metodą jest sztuczne oddychanie „usta–usta”. Stosowanie tej metody polega na tym, że ratujący wdmuchuje swoje powietrze wydechowe bezpośrednio do ust ratowanego. Po przechyleniu głowy poszkodowanego do tyłu i zatkaniu jego nosa ratujący powinien wykonać głęboki wdech i wdmuchiwać powietrze bezpośrednio do ust poszkodowanego. Unoszenie się ściany klatki piersiowej ratowanego świadczy o skuteczności sztucznego oddechu. Odjęcie ust od ratowanego umożliwia bierny wydech. Ratujący powinien upewnić się, że w czasie wydechu powietrze wydostaje się na zewnątrz, wówczas czynności ratujące życie są skuteczne.

         

        Czynności wdmuchiwania powietrza do płuc wykonuje się z częstotliwością od 16 do 20 razy na minutę do czasu powrotu samoistnego wydolnego oddechu lub przejęcia poszkodowanego przez personel karetki reanimacyjnej. Wskazane jest stosowanie maski reanimacyjnej, umożliwiającej zatkanie nosa, co ułatwia prowadzenie sztucznego oddychania. Zapewnia ona również brak kontaktu ratownika z ustami poszkodowanego.

         

        Równie skuteczne jest oddychanie „usta–nos”. Metodę tę stosuje się poprzez zatkanie ust poszkodowanego i wdmuchiwanie powietrza przez nos, co wymaga użycia większej siły niż przy metodzie „usta–usta”. Podczas wydechu usta ratowanego odsłania się.

        Po odzyskaniu przez poszkodowanego własnego oddechu należy ułożyć go w pozycji bocznej ustalonej.

         

        Zatrzymanie czynności serca

         

        Zatrzymanie czynności serca równoznaczne jest z zatrzymaniem krążenia krwi w ustroju poszkodowanego.

         

        Objawy:

         

        • nagła utrata przytomności i po kilku sekundach bezdech,
        • brak tętna na dużych tętnicach w okolicy szyi i pachwin; należy zauważyć, że brak tętna w tętnicach promieniowych nie musi świadczyć o zatrzymaniu krążenia,
        • źrenice poszkodowanego przestają reagować na światło, a skóra przyjmuje blado-siną barwę.

         

        Zatrzymanie krążenia krwi wymaga natychmiastowego przystąpienia do masażu zewnętrznego i równocześnie sztucznego oddychania. Upewniwszy się, że krążenie krwi rzeczywiście ustało, niezwłocznie przystępujemy do czynności ratujących życie.

         

        Masaż serca

         

        Masaż serca zewnętrzny polega na tym, że ratujący uciska rytmicznie mostek ratowanego w kierunku kręgosłupa, kiedy ten leży na plecach. Na skutek tych działań serce leżące pomiędzy mostkiem a kręgosłupem zostaje uciśnięte, co powoduje mechaniczne wyciśnięcie krwi z komór małego i dużego krążenia. Odjęcie nacisku na klatkę piersiową pozwala na powtórne odkształcenie się ściany klatki piersiowej, co pozwala komorom serca na napełnienie się krwią. Cały cykl powtarza się przy następnym ucisku mostka i jego zwolnieniu.

         

        Skuteczny masaż jest wykonywany przy prędkości 80 uciśnięć na minutę. Przy wykonywaniu masażu poszkodowany powinien leżeć na plecach. Na mostek należy uciskać silnie, szybko, krótko, a nadgarstki powinny być ułożone jeden na drugim. Uciskać należy w miejscu środkowej linii ciała, tuż poniżej połowy długości mostka.

         

        Sztuczne oddychanie

         

        Aby zapewnić skuteczność masażu serca, należy połączyć go ze sztucznym oddychaniem. W przypadku akcji prowadzonej przez jednego ratującego musi on wykonać zarówno sztuczne oddychanie, jak i masaż serca, w następujący sposób:

         

        • po każdych 2 wdmuchnięciach wykonuje się 30 uciśnięć,
        • liczba sztucznych oddechów powinna wynosić 16–20 na minutę.

         

        W przypadku, kiedy jest dwóch ratowników, ratowanie jest łatwiejsze, gdyż wówczas jeden ratownik wykonuje sztuczne oddychanie, a drugi masaż zewnętrzny serca. Osoba prowadząca sztuczne oddychanie powinna wdmuchiwać powietrze 2 razy na 30 uciśnięć mostka. Wyczuwalne tętno w tętnicach szyjnych lub udowych, a także obwodowych świadczy o powrocie czynność serca. Badanie tętna na tętnicach szyjnych powinno być prowadzone dokładnie i w miarę krótko, tak by nie zakłócało swobodnego przepływu krwi do mózgu.

         

        W przypadku, kiedy u poszkodowanego powrócą podstawowe funkcje życiowe, układamy go w pozycji bocznej ustalonej.

         

        Krwotok

         

        W przypadku wystąpienia krwotoku u poszkodowanego, tj. utraty dużej ilości krwi (tzn. około 1,5–2 litrów), wystąpią następujące objawy:

         

        • bladość powłok ciała,
        • przyspieszenie tętna,
        • spadek ciśnienia krwi,
        • ogólne osłabienie,
        • szum w uszach,
        • zimny pot,
        • „mroczki” przed oczyma,
        • niepokój,
        • utrata przytomności, poprzedzająca zgon.

         

        Tamowanie krwotoku

         

        Zatamowanie krwotoku na miejscu wypadku jest czynnością ratującą życie. Zatamować krwotok można poprzez:

         

        • uniesienie kończyny,
        • ucisk ręczny w miejscu wypływu krwi,
        • założenie opatrunku uciskowego.

         

        Uniesienie kończyny stosowane jest przy mniejszych krwotokach. Przy większych stosujemy ucisk ręczny, jednak dobrze jest uciskać ranę, przykrywając ją gazą opatrunkową. Na krwawiącą ranę stosujemy opatrunek uciskowy. Opatrunek taki składa się z czystego opatrunku osłaniającego, który uciska się wałkiem ze zwiniętego bandaża, ligniny, waty itp. mocowanego opaską dociskającą. Zdarza się jednak, że mimo opatrunku rana krwawi nadal. W takim przypadku nie należy zdejmować opatrunku, lecz dołożyć waty, ligniny itp. i ucisnąć go silniej drugą opaską.

         

        Złamanie kości czaszki

         

        Może nastąpić na skutek upadku na głowę lub uderzenia w głowę. Poszkodowany jest nieprzytomny, krwawi z uszu i ust. Należy zrobić zimny okład na głowę, zapewnić spokój i skierować do szpitala. Złamanie kręgosłupa – silny ból w kręgosłupie, sztywność karku lub w stopach. Nie przemieszczać chorego. Wezwać pomoc instytucjonalną. Złamanie i zwichnięcie obojczyka objawia się bólem i znacznym obrzękiem w okolicach obojczyka. Włożyć do dołu pachowego zwitek waty, zgiąć rękę pod kątem prostym, zawiesić na temblaku zrobionym z chustki i na uszkodzone miejsce nałożyć zimny okład.

         

        Złamanie żeber objawia się silnym bólem przy oddychaniu, kaszlu, kichaniu i przy ruchach. Mocno obandażować klatkę piersiową lub dobrze ściągnąć ręcznikiem podczas wydechu. W przypadku stłuczenia lub zwichnięcia stosować zimne okłady z wody i mocno zabandażować. Miejsca stłuczonego nie jodynować, rozcierać lub smarować maściami.

         

        Złamania kończyn

         

        W przypadku ręki należy ją unieruchomić za pomocą deski lub szyny tak, aby dwa sąsiadujące stawy uległy unieruchomieniu, zawiesić na temblaku i przymocować do tułowia. Przy złamaniu i zwichnięciu palców u rąk należy przymocować deseczkę na szerokość dłoni, zabandażować. Długość deseczki powinna być od końca palców do przedramienia. Złamanie kończyn dolnych – należy unieruchomić na desce od długości pięty, by zachodziła poza miednicę, i przymocować do tułowia.

         

        Nie należy zmieniać ułożenia kończyny ani nie próbować nastawiać złamania. Unieruchomić kończynę w jej aktualnym położeniu. Przy złamaniu otwartym nie wolno dotykać wystających odłamów kostnych – łatwo ulegają zakażeniu.

        Wstrząs pourazowy

         

        Objawy wstrząsu:

         

        • szybko słabnące, nawet niewyczuwalne tętno,
        • bladość i ochłodzenie skóry,
        • zimny pot na powierzchni ciała,
        • płytki, przyspieszony oddech,
        • niepokój poszkodowanego,
        • apatia i senność.

         

        Łagodzenie objawów wstrząsu

         

        Przy początkowych objawach wstrząsu poszkodowany raczej jest przytomny, ale objawy te mogą pogłębić się na skutek strachu, bólu czy zimna. Należy zatem starać się wyeliminować czynniki powodujące ten wstrząs, a w szczególności:

         

        • zapewnić poszkodowanemu spokój,
        • osłonić przed zimnem,
        • zapewnić poszkodowanemu prawidłowy oddech,
        • opanować krwotok,
        • założyć opatrunek lub unieruchomić złamanie,
        • ułożyć poszkodowanego na wznak z kończynami dolnymi uniesionymi ku górze,
        • uspokoić psychicznie,
        • ewentualnie podać do picia ciepłe płyny – jeśli poszkodowany jest przytomny,
        • szybko wezwać wykwalifikowaną pomoc medyczną.

         

        Omdlenie

         

        Udzielając pierwszej pomocy zemdlonemu, należy:

         

        • ułożyć chorego wygodnie z nogami uniesionymi do góry lub posadzić, pochylając go mocno do przodu, tak by głowa znajdowała się między kolanami,
        • rozpiąć choremu ubranie,
        • zapewnić dostęp świeżego powietrza.

         

        Nieprzytomnemu nigdy nie wolno podawać żadnych środków doustnie! Jeśli chory sinieje, należy podnieść mu do góry dolną szczękę celem udrożnienia dróg oddechowych. Jeśli po kilku minutach chory nie odzyskuje przytomności – wezwać pogotowie ratunkowe.

         

        1. Postanowienia końcowe

         

        W przypadku podejrzenia choroby dziecka niewymagającej udzielenia pierwszej pomocy przedlekarskiej (gorączka, kaszel, katar, wysypka itp.) nauczyciel niezwłocznie powiadamia rodziców (opiekunów) dziecka i informuje ich o konieczności odebrania dziecka ze szkoły.

         

         

         

         

         

        Procedura postępowania w przypadku stosowania przez ucznia przemocy psychicznej wobec innego ucznia

         

         

         

        1. Jeśli powstanie podejrzenie stosowania wobec jednego z uczniów przemocy psychicznej przez innego ucznia, należy zawiadomić niezwłocznie wychowawcę klasy, a w przypadku jego nieobecności innego nauczyciela.
        2. Wychowawca klasy przeprowadza rozmowę z uczniem-ofiarą celem ustalenia, kto stosuje wobec niego przemoc, jak długo to trwa, na czym polega, jakie odniósł szkody.
        3. Z dokonanych ustaleń wychowawca klasy sporządza notatkę i informuje o nich psychologa szkolnego lub pedagoga oraz dyrektora szkoły celem podjęcia odpowiednich działań.
        4. Wychowawca klasy wzywa rodziców/prawnych opiekunów ucznia-ofiary do szkoły i na spotkaniu z dyrektorem szkoły oraz pedagogiem informuje o dokonanych ustaleniach oraz możliwych do podjęcia środkach (objęcie pomocą psychologiczno-pedagogiczną, monitorowanie sytuacji w klasie oraz obserwacja zachowania wobec ucznia-ofiary).
        5. Wychowawca klasy wzywa rodziców/prawnych opiekunów ucznia-sprawcy do szkoły i na spotkaniu z dyrektorem szkoły oraz pedagogiem informuje o dokonanych ustaleniach, zobowiązaniu ucznia do poprawy zachowania, wyciągniętych konsekwencjach przewidzianych w regulaminie szkoły oraz monitorowaniu zachowania ucznia-sprawcy przemocy.
        6. Jeżeli sytuacja ma miejsce po raz pierwszy, sprawa może być rozwiązana polubownie.
        7. Jeżeli podobne sytuacje miały już miejsce w przeszłości, dyrektor szkoły zawiadamia o tym policję i sąd rodzinny (gdy uczeń nie ma ukończonych 17 lat).
        8. Dyrektor szkoły w porozumieniu z wychowawcą klasy i pedagogiem szkolnym postępuje wobec ucznia-sprawcy zgodnie z zapisami Statutu Szkoły.

         

        Procedura postępowania nauczyciela z uczniem sprawiającym trudności wychowawcze w Szkole Podstawowej im. św. Jana Pawła II w Działoszynie

         

        1. Nauczyciel - wychowawca ma obowiązek przeprowadzenia diagnozy sytuacji szkolnej i rodzinnej uczniów na początku roku szkolnego.
        2. Nauczyciel podejmuje działania wychowawcze zmierzające do eliminacji trudności
          i rozwiązania problemów szkolnych ucznia, o których informuje dyrektora szkoły.
        3. Nauczyciel informuje rodzica o istniejących trudnościach i zapoznaje go ze swoim planem działań, jednocześnie zobowiązuje rodzica do rzetelnej współpracy.
        4. Wychowawca klasy we współpracy z pedagogiem przeprowadza diagnozę problemów wychowawczych i emocjonalnych ucznia.
        5. Wychowawca proponuje rodzicowi przeprowadzenie badań w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej, rzetelnie informując rodzica o znaczeniu opinii
          w dalszej edukacji ucznia.
        6. W przypadku braku zgody rodzica na zdiagnozowanie dziecka w poradni, którego zachowanie zagraża bezpieczeństwu innych, nauczyciel postępuje zgodnie
          z Procedurą dotyczącą postępowania z uczniem agresywnym.

         

         

         

         

        Procedura postępowania w przypadku wystąpienia kradzieży lub wymuszenia pieniędzy lub przedmiotów wartościowych

         

        1. W przypadku stwierdzenia popełnienia kradzieży na szkodę ucznia pokrzywdzony uczeń powinien niezwłocznie poinformować o tym fakcie wychowawcę lub innego nauczyciela oraz dyrektora szkoły.
        2. Należy przekazać sprawcę czynu (o ile jest znany i przebywa na terenie szkoły) pod opiekę pedagoga szkolnego lub dyrektora szkoły.
        3. Należy zabezpieczyć dowody przestępstwa tj. przedmiotów pochodzących z kradzieży lub wymuszenia i przekazać je Policji.
        4. Poinformowany nauczyciel w rozmowie z uczniem ustala, co było przedmiotem kradzieży, gdzie się znajdowało, kiedy uczeń ostatni raz widział ten przedmiot, ile kosztował, czy uczeń kogoś podejrzewa o dokonanie kradzieży, a jeżeli tak, to dlaczego. Należy zażądać, aby uczeń przekazał skradzioną rzecz, pokazał zawartość torby szkolnej oraz kieszeni we własnej odzieży oraz przekazał inne przedmioty budzących podejrzenie co do ich związku z poszukiwaną rzeczą - w obecności innej osoby, np. wychowawcy klasy, pedagoga szkolnego, psychologa, dyrektora lub innego pracownika szkoły pamiętając, że pracownik szkoły nie ma prawa samodzielnie wykonać czynności przeszukania odzieży ani teczki ucznia. Może to zrobić tylko Policja.
        5. Z rozmowy z uczniem nauczyciel sporządza notatkę.
        6. Wychowawca klasy przeprowadza czynności wyjaśniające i o ich wyniku informuje dyrektora szkoły, przekazując mu notatkę z dokonanych ustaleń.
        7. Jeżeli ustalono ucznia, który dokonał kradzieży, należy wezwać go do wydania skradzionej rzeczy, a jeżeli jest to niemożliwe (sprzedał ją lub zniszczył), zwrócenia w określonym terminie jej równowartości.
        8. Wychowawca klasy informuje o zdarzeniu rodziców uczniów, wzywając ich do szkoły.
        9. Jeżeli sprawy nie można zakończyć ugodowo oraz w przypadku ponownego popełnienia czynu przez tego samego ucznia, dyrektor szkoły o zdarzeniu zawiadamia policję, a gdy uczeń nie ukończył 17 lat – również sąd rodzinny.
        10. Dyrektor szkoły wspólnie z wychowawcą klasy i pedagogiem postępuje wobec ucznia-sprawcy zgodnie z zapisami Statutu Szkoły.

        Procedura postępowania w przypadku podejrzenia, że na terenie szkoły przebywa uczeń znajdujący się pod wpływem alkoholu lub narkotyków

         

         

        W przypadku  znalezienia podejrzanej substancji odurzającej na terenie szkoły, należy:     

                 

        • zachować  szczególne środki ostrożności
        • zabezpieczyć  substancję przed dostępem do niej uczniów  oraz  ew. jej zniszczeniem            
        • powiadomić  dyrektora szkoły, który powiadamia Policję                                                                                                                                                                          
        • ustalić (jeżeli to możliwe), do kogo znaleziona substancja należy                                                                                                                                            
        • przekazać Policji zabezpieczoną substancję oraz informację o zaistniałej sytuacji

        opracować i prowadzić projekty edukacyjne dot. w/w problematyki.                                                                                                  

         

        Kolejne etapy działań:

         

        1. Nauczyciel, który podejrzewa, że na terenie szkoły przebywa uczeń będący pod wpływem alkoholu lub narkotyków, informuje o tym niezwłocznie wychowawcę klasy lub pedagoga szkolnego oraz dyrektora szkoły.
        2. Z uwagi na bezpieczeństwo takiego ucznia nauczyciel lub inny wyznaczony pracownik szkoły umieszcza go w miejscu niedostępnym dla innych osób (w sali lub w innym pomieszczeniu niedostępnym dla pozostałych uczniów) i sprawuje nad nim opiekę.
        3. Nauczyciel wzywa do szkoły pogotowie w celu stwierdzenia lub wykluczenia stanu nietrzeźwości lub stanu odurzenia ucznia, a gdy jest to konieczne – udzielenia mu pierwszej pomocy.
        4. Wychowawca ucznia lub dyrektor szkoły informuje rodziców/prawnych opiekunów ucznia, zobowiązując ich do niezwłocznego odebrania dziecka ze szkoły, chyba że wcześniej został zabrany przez pogotowie.
        5. Podczas spotkania z rodzicami obecni są: dyrektor szkoły, wychowawca klasy oraz pedagog szkolny/psycholog. Z rozmowy z rodzicami/prawnymi opiekunami ucznia dyrektor szkoły lub wychowawca klasy sporządza notatkę, w której zawiera informacje co do przebiegu spotkania i przekazania ucznia rodzicom. Rodzice podpisują notatkę, potwierdzając w ten sposób odbiór dziecka ze szkoły.
        6. W przypadku odmowy odebrania ucznia ze szkoły lub braku możliwości nawiązania kontaktu z rodzicami/prawnymi opiekunami dziecka lekarz z pogotowia, po zbadaniu ucznia, w porozumieniu z dyrektorem szkoły decyduje o jego przewiezieniu do szpitala lub przekazaniu go funkcjonariuszom policji.
        7. W przypadku, gdy uczeń jest agresywny i stwarza zagrożenie dla innych uczniów lub pracowników szkoły, a rodzice odmawiają jego odbioru lub nie jest możliwe nawiązanie z nimi kontaktu, dyrektor szkoły zawiadamia o zdarzeniu policję.
        8. W przypadku stwierdzenia stanu nietrzeźwości ucznia (w sytuacji, gdy rodzice nie chcą odebrać go ze szkoły lub nie ma z nimi kontaktu) policja może umieścić ucznia w izbie wytrzeźwień na czas maksymalnie 24 godzin, a w przypadku jej braku –
          w jednostce policji, w odosobnieniu od osób dorosłych. Policja zawiadamia również rodziców/prawnych opiekunów ucznia, a gdy uczeń nie ma ukończonych 18 lat – sąd rodzinny.
        9. W przypadku powtarzania się podobnych zdarzeń w stosunku do tego samego ucznia dyrektor szkoły ma obowiązek powiadomić o tym policję (wydział do spraw nieletnich) oraz sąd rodzinny, gdy uczeń nie ukończył 18. roku życia.
        10. W przypadku spożywania na terenie szkoły alkoholu przez ucznia, który ukończył 17 lat, dyrektor szkoły ma obowiązek zawiadomić policję, albowiem czyn taki stanowi wykroczenie.
        11. Dyrektor szkoły wspólnie z wychowawcą klasy i pedagogiem postępuje wobec  ucznia-sprawcy zgodnie z zapisami Statutu Szkoły.

         

         

        W przypadku rozpoznania stanu odurzenia ucznia alkoholem: 

         

        • powiadomić wychowawcę klasy ucznia
        • odizolować ucznia od pozostałych uczniów w klasie
        • powiadomić pedagoga szkolnego
        • przekazać ucznia pod opiekę pielęgniarki/pedagoga szkolnego
        • powiadomić dyrektora szkoły o zaistniałej sytuacji
        • powiadomić rodziców/opiekunów prawnych ucznia z prośbą o przybycie do szkoły
        • poinformować rodziców/opiekunów prawnych o obowiązującej w szkole procedurze postępowania na wypadek znalezienia w szkole substancji psychoaktywnych. W dalszej kolejności należy objąć ucznia działaniami profilaktycznymi lub wychowawczymi. Wsparcia należy udzielić również rodzicom/opiekunom prawnym ucznia.
        • przeprowadzić rozmowę z rodzicami wskazując argumenty dla zagrożenia zdrowia, wskazać działania, instytucje mogące służyć pomocą w zaistniałej sytuacji.
        • powiadomić właściwe instytucje zajmujące się zdrowiem ucznia.

         

         

        W przypadku rozpoznania stanu odurzenia ucznia narkotykami:

         

        • przekazać uzyskaną informację wychowawcy klasy
        • poinformować  pielęgniarkę/pedagog szkolnego
        • w momencie rozpoznania odizolować ucznia od pozostałych uczniów w klasie
        • przekazać ucznia pod opiekę pielęgniarki/pedagoga szkolnego
        • poinformować dyrektora szkoły o zaistniałej sytuacji
        • wezwać do szkoły rodziców/ opiekunów prawnych ucznia
        • przekazać rodzicom informację o obowiązującej procedurze postępowania
        • przeprowadzić  rozmowę z rodzicami/opiekunami prawnymi oraz z uczniem.
        • zobowiązać rodziców/opiekunów prawnych do pomocy dziecku w odstąpieniu odurzania się, wskazać działania, instytucje mogące służyć pomocą w zaistniałej sytuacji.
        • opracować działania profilaktyczne lub wychowawcze pracy z dzieckiem
        • wdrożyć program wychowawczo-profilaktyczny. Monitorować i ewaluować efekty

        powiadomić właściwe instytucje zajmujące się zdrowiem ucznia.

         

         

        W przypadku rozpoznania stanu odurzenia ucznia „dopalaczami”:

         

        • przekazać uzyskaną informację wychowawcy klasy
        • w momencie rozpoznania odizolować ucznia od pozostałych uczniów w klasie
        • poinformować pedagoga szkolnego
        • przekazać ucznia pod opiekę pielęgniarki/pedagoga szkolnego/psychologa szkolnego
        • poinformować dyrektora szkoły o zaistniałej sytuacji
        • wezwać karetkę pogotowia ratunkowego
        • wezwać do szkoły rodziców/ opiekunów prawnych ucznia
        • przekazać rodzicom/opiekunom prawnym informację o obowiązującej procedurze postępowania
        • przeprowadzić  rozmowę z rodzicami/opiekunami prawnymi oraz z uczniem w ich obecności lub indywidualnie w celu wyciszenia emocji
        • udzielić pomocy i zobowiązać rodziców/opiekunów prawnych do pomocy dziecku w odstąpieniu od odurzania się
        • opracować działania profilaktyczne lub wychowawcze pracy z dzieckiem
        • wdrożyć program wychowawczo-profilaktyczny.
        • monitorować i ewaluować efekty
        • powiadomić właściwe instytucje zajmujące się zdrowiem ucznia.

         

        W przypadku odmowy współpracy przez rodziców/opiekunów prawnych:

         

        • szkoła pisemnie powiadamia o zaistniałej sytuacji Sąd Rodzinny lub Policję
        • powiadomione  instytucje wdrażają obowiązujące procedury postępowania
        • szkoła współpracuje z instytucjami w zakresie pomocy i wsparcia ucznia
        • szkoła udziela informacji i  przekazuje dotychczasowe sposoby postępowania z uczniem
        • szkoła współpracuje z Ośrodkiem Wychowawczym, w którym umieszczono ucznia

        szkoła monitoruje ucznia do czasu osiągnięcia przez niego pełnoletniości.

         

         

         

         

        Procedura postępowania w przypadku podejrzenia posiadania przez ucznia środków odurzających lub substancji psychotropowych

         

         

        1. W przypadku, gdy nauczyciel podejrzewa, że uczeń posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe, powinien zażądać od niego, w obecności innego nauczyciela lub pracownika szkoły, przekazania mu podejrzanej substancji, pokazania zawartości plecaka, kieszeni. Należy pamiętać, że nauczyciel nie jest uprawniony do przeszukania odzieży ucznia ani posiadanych przez niego przedmiotów (plecaka, torby) – czynność ta jest zastrzeżona dla funkcjonariuszy policji.

        2. Nauczyciel niezwłocznie informuje o swoich podejrzeniach dyrektora szkoły.

        3. Wychowawca klasy, do której uczęszcza uczeń, informuje o zdarzeniu rodziców/prawnych opiekunów ucznia, zobowiązując ich do niezwłocznego przybycia do szkoły. Podczas rozmowy z rodzicami wychowawca klasy informuje o dokonanych ustaleniach oraz konsekwencjach wyciągniętych wobec ucznia.

        4. W przypadku, gdy uczeń odmawia wydania substancji oraz ujawnienia zawartości torby/plecaka, dyrektor szkoły wzywa rodzica, który może sprawdzić zawartość torby/plecaka.

        5. Jeśli rodzic odmówi przybycia do szkoły, dyrektor szkoły wzywa policję, która na podstawie przepisów prawa może dokonać przeszukania ucznia oraz zabezpieczyć podejrzaną substancję celem przekazania jej następnie do badań, laboratoryjnych
        i jednoznacznego stwierdzenia jej rodzaju.

        6. Jeżeli uczeń dobrowolnie wyda nauczycielowi posiadane substancje lub środki, wychowawca w rozmowie z uczniem podejmuje próbę ustalenia, od kogo ma owe substancje, kiedy je nabył oraz za jaką kwotę, czy było to jednorazowe, czy wielokrotne nabycie, a następnie wzywa na teren szkoły policję i przekazuje funkcjonariuszom otrzymane od ucznia substancje.

        7. Na żądanie policji dyrektor zabezpiecza i przekazuje nagranie z monitoringu, jeżeli jest on zainstalowany na terenie szkoły.

        8. W każdym przypadku popełnienia przez ucznia czynu zabronionego (przez ucznia, który ukończył 13. rok życia, ale przed ukończeniem 17 lat) lub przestępstwa (przez ucznia powyżej 17. roku życia) posiadania środków odurzających lub substancji psychotropowych, wprowadzania do obrotu środków odurzających, udzielania innej osobie, ułatwiania lub umożliwiania ich użycia oraz nakłaniania do ich użycia dyrektor szkoły ma obowiązek niezwłocznie powiadomić policję lub prokuraturę, a w przypadku ucznia w wieku od 13. do 17. roku życia – również sąd rodzinny.

        9. Dyrektor szkoły wspólnie z wychowawcą klasy i pedagogiem postępuje wobec  ucznia-sprawcy zgodnie z zapisami Statutu Szkoły.

        10. Wychowawca klasy z przeprowadzonych czynności z udziałem ucznia oraz rozmowy z jego rodzicami/prawnymi opiekunami sporządza notatkę, opisując przebieg zdarzeń i ustalone okoliczności oraz podjęte działania. Notatkę przekazuje następnie dyrektorowi szkoły.

         

         

        Procedura postępowania w sytuacji dewastacji

        mienia szkolnego lub prywatnego na terenie Szkoły Podstawowej                                    
        im. św. Jana Pawłą II w Działoszynie

         

         

         

        § 1

        Nauczyciel, który uzyska informację o dewastacji lub stwierdzi dewastację mienia przez ucznia, zobowiązany jest do wykonania następujących czynności:

         

        1.   ustala sprawcę lub powstrzymuje go od dewastacji, jeśli ona trwa,
        2.  informuje o zdarzeniu wychowawcę ucznia, a w dalszej kolejności  

          dyrektora szkoły,

        1.   wychowawca powiadamia rodziców/prawnych opiekunów ucznia i zobowiązuje ich

         do poniesienia kosztów naprawy szkody,

        4)  w sytuacji, kiedy nauczyciel nie jest świadkiem zdarzenia, a stwierdzi szkodę,

             sporządza notatkę i powiadamia dyrektora szkoły,

        5)  powiadomienie kuratora sądowego, gdy uczeń jest pod jego opieką,

        6)  nauczyciel/wychowawca sporządza notatkę ze zdarzenia i umieszcza ją  

          w dokumentacji ucznia.

         

        § 2

        Zadanie wychowawcy:

         

        1. wezwanie rodziców/prawnych opiekunów,
        2. rozmowa ze sprawcą w obecności rodziców, ustalenie wspólnych działań wychowawczych,
        3. zastosowanie kar zgodnie ze statutem szkoły,
        4. wszczęcie procedur prawnych mających na celu wyciągnięcie konsekwencji materialnych wobec rodziców/prawnych opiekunów sprawcy lub odpracowanie szkody,
        5. sporządzenie notatki ze zdarzenia i umieszczenie jej w dokumentacji ucznia.

         

        § 3

        Zadania pedagoga/psychologa szkolnego:

         

        1. w przypadku braku możliwości ustalenia sprawcy/sprawców, rozmowa z wszystkimi osobami mogącymi się znajdować w miejscu zdarzenia, podjęcie czynności mających na celu ustalenie sprawcy/sprawców,
        2. wezwanie rodziców/prawnych opiekunów ustalonych sprawców, rozmowa w obecności wychowawcy, ustalenie wspólnych oddziaływań wychowawczych,

         

         

         

        § 4

        Zadania dyrektora szkoły:

         

        1. wezwanie policji w przypadku dużej szkody (z kodeksu wykroczeń),
        1. wszczęcie procedur prawnych mających na celu wyciągnięcie konsekwencji materialnych wobec rodziców/prawnych opiekunów sprawców lub odpracowanie szkody (zgodnie z podpisanym na początku roku szkolnego zobowiązaniem),
        1. zastosowanie kar dostosowanych do wagi przewinienia, zgodnie z regulaminem ucznia/statutem szkoły,
        2. jeżeli pomimo tego uczeń nie poprawia zachowania – zastosowanie kar wynikających ze statutu szkoły (upomnienie dyrektora, nagana dyrektora),
        3. jeżeli uczeń w dalszym ciągu nie poprawia zachowania, dyrektor szkoły powiadamia organ nadzoru pedagogicznego i organ prowadzący o demoralizującym wpływie zachowania ucznia na innych uczniów i dotychczasowych działaniach profilaktycznych zastosowanych przez szkołę oraz wszczyna procedury przeniesienia ucznia do innej szkoły,
        4. w przypadku niemożności ustalenia sprawcy/sprawców zniszczenia, dyrektor podejmuje decyzję dotyczącą pokrycia kosztów,
        5. z przebiegu sytuacji sporządza notatkę służbową.

         

         

         

        Procedura postępowania w sytuacji podejrzenia o cyberprzemoc na terenie                    
        Szkoły Podstawowej im. św. Jana Pawła II w Działoszynie

         

         

        Cyberprzemoc – przemoc z użyciem technologii informacyjnych i komunikacyjnych, głównie Internetu oraz telefonów komórkowych. Podstawowe formy zjawiska to nękanie, straszenie, szantażowanie z użyciem sieci, publikowanie lub rozsyłanie ośmieszających, kompromitujących informacji, zdjęć, filmów z użyciem sieci oraz podszywanie się w sieci pod kogoś  wbrew jego woli. Do działań  określanych mianem cyberprzemocy wykorzystywane są głównie: poczta elektroniczna, czaty, komunikatory, strony internetowe, blogi, media społecznościowe, grupy dyskusyjne, SMS i MMS.                                                        

         

        Nauczyciele informatyki i wychowawcy dopilnują, aby uczniowie numery poniższych telefonów:

         

        Dziecięcy Telefon Zaufania
        Rzecznik Praw Dziecka:         800 12 12 12

        Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży - 116 111, https://11611.pl/

        Telefon dla Rodziców i Nauczycieli w sprawie Bezpieczeństwa Dzieci –
        800 100 100, https://800100100.pl/

        Zgłaszanie nielegalnych treści: dyzurnet.pl,  dyzurnet@dyzurnet.pl, 810 615 005.

         

         

         

        1. Czynności wstępne

         

        Procedurę reakcji w przypadku wystąpienia zagrożenia bezpieczeństwa cyfrowego prezentuje poniższy rysuenk:

         

         

         

        1. Zgłoszenie podejrzenia o cyberprzemoc

         

        1. Zgłoszenia o tym, że uczeń szkoły stał się ofiarą cyberprzemocy, najczęściej dokonuje poszkodowany uczeń, jego rodzice lub koledzy, ale zgłoszenia może dokonać każdy, kto poweźmie wiedzę o takim zdarzeniu.

         

        1. W szkole istnieje możliwość anonimowego dokonania zgłoszenia o cyberprzemocy. Funkcjonuje „skrzynka zgłoszeń”, przy pomocy której uczniowie mogą zgłaszać problemy bez podawania swojego nazwiska – nauczyciel informatyki oraz wychowawcy na lekcjach godziny wychowawczej informują uczniów, aby wykorzystywali ją do zgłoszeń o cyberprzemocy anonimowo, jeśli obawiają się zrobić to osobiście. 

         

        1. Uczniów należy uprzedzić, że, zgłaszając cyberprzemoc, powinni poinformować, w jaki sposób można sprawdzić prawdziwość zgłoszenia: podać adres strony internetowej lub innego miejsca, w którym widnieje kompromitujące zdjęcie czy obraźliwy wpis.

         

        1.  

         

        1. Sprawdzenie prawdziwości zgłoszenia
        1. Osoba, która otrzymała informację o cyberprzemocy w szkole, zgłasza ten fakt do osoby odpowiedzialnej za przeprowadzanie procedury postępowania w sytuacji cyberprzemocy – liderowi do spraw bezpieczeństwa cyfrowego.
        2. Lider ten, po otrzymaniu informacji, zwołuje powołany zespół nauczycieli i sprawdza ich prawdziwość.
        3. Należy ustalić  charakter zdarzenia (rozmiar i rangę szkody, jednorazowość /powtarzalność).

         

        1. Zabezpieczenie dowodów
        1. Lider wraz z zespołem zabezpiecza, rejestruje dowody świadczące o zastosowaniu cyberprzemocy, notuje i zabezpiecza wszystkie dane, które odnajdzie: adres strony www, nazwę użytkownika, profil, numer telefonu itd. (w zależności od formy zastosowanej przez sprawcę), historię połączeń, treść wpisu, listu czy SMS-a, a także datę i godzinę otrzymania materiałów.

         

        Należy pamiętać, aby nie kasować SMS-ów, wiadomości nagranych na pocztę głosową – jeśli doszło do przemocy za pośrednictwem telefonu komórkowego. Jeśli wykorzystany został komunikator – trzeba zadbać o zapisanie niewłaściwych treści: najpierw należy sprawdzić, czy posiada on funkcję zapisywania rozmów, jeśli nie – wiadomość trzeba skopiować i zapisać, najlepiej w edytorze tekstu. Można też zrobić zrzut strony na ekran, podobnie jak w sytuacji, gdy wykorzystana została strona www, serwis społecznościowy albo czat. Kopiując informacje do edytora, trzeba zadbać o zachowanie jak największej ilości informacji, np. nie tylko treść e-maila, ale też dane nadawcy.

         

        1. Ustalenie okoliczności zdarzenia
        1. Zespół podejmuje próbę ustalenia okoliczności zdarzenia i ewentualnych świadków.

         

        1. Wyznaczone osoby analizują zdarzenie i podejmują decyzje w kwestii dalszych działań. W zależności od wagi zdarzenia i od potrzeb – w tej części postępowania może uczestniczyć pedagog szkolny, wychowawcy sprawcy i ofiary, dyrektor szkoły.

         

        1. Identyfikacja sprawcy
        1. W trakcie analizowania okoliczności zdarzenia następuje próba identyfikacji sprawcy i ustalenia, czy jest on uczniem szkoły. Nie zawsze jest to możliwe, gdyż, dokonując aktu cyberprzemocy, sprawcy bardzo często posługują się fałszywą tożsamością, np. zakładają konta nieistniejących, wymyślają dane lub podszywają się pod inną osobę, np. pożyczając telefon. W tej drugiej sytuacji nauczyciele mają możliwość porozmawiania z właścicielem na temat tego, komu pożyczył telefon lub komu udostępnił swoje hasła, umożliwiając używanie konta lub profilu w serwisach społecznościowych. To może pomóc zidentyfikować prawdziwego sprawcę.

         

        1. Jeśli ofiara cyberprzemocy ma podejrzenie, kto może być sprawcą, należy potraktować to poważnie i porozmawiać z osobą podejrzewaną – uczniowie czasem są w konflikcie, grożą sobie lub mają na koncie różne zaczepki, dokuczanie sobie czy wcześniejsze podobne zachowania. Być może ujawniony akt cyberprzemocy jest kolejnym ze strony tego samego agresora i ofiara wie, kto nim jest.

         

        1. W celu ustalenia sprawcy można także rozmawiać z uczniami klasy ofiary. Cyberprzemocy najczęściej dokonują koledzy z tej samej szkoły, a nawet klasy, jest więc bardzo duże prawdopodobieństwo, że część z nich wie, kto jest sprawcą.

         

        1. Gdy uda się zidentyfikować sprawcę – należy mu nakazać natychmiastowe usunięcie obraźliwych lub szkodliwych treści i wyciągnąć konsekwencje adekwatne do wykroczenia.

         

        1. Jeśli ustalenie sprawcy się nie powiedzie, a zostało złamane prawo – należy poinformować o tym policję.

         

        1. Należy wówczas skontaktować się z dostawcą usługi w celu usunięcia z sieci kompromitujących lub krzywdzących materiałów. Do podjęcia takiego działania zobowiązuje administratora serwisu art. 14 Ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz.U. z 2019r. poz. 123).

         

        1. Na wniosek policji dostawca usługi internetowej oraz operator sieci komórkowej podadzą dane sprawcy cyberprzemocy.

         

        1. Sytuacje, w których należy zgłosić sprawę do sądu rodzinnego:
        1. jeśli rodzice sprawcy odmawiają współpracy lub nie stawiają się do szkoły,
        2. gdy szkoła wykorzysta wszystkie dostępne jej środki wychowawcze, a ich zastosowanie nie przynosi pożądanych rezultatów.

        Zgłoszenia dokonuje dyrektor.

         

        1. Sytuacje, w których należy zgłosić sprawę na policję, to sytuacje przemocy z naruszeniem prawa: groźby karalne, propozycje seksualne,  rozpowszechnianie nagich zdjęć z udziałem małoletnich, świadome publikowanie nielegalnych treści. Zgłoszenia dokonuje dyrektor.

         

        1. Działania wobec sprawcy cyberprzemocy
        1. Konsekwencje i rodzaj działań wobec sprawcy uzależnione będą od tego, czy jest on uczniem szkoły, czy nie. Jeśli nie – działania podejmuje policja. Jeśli tak – działania należą do szkoły, a policja reaguje, jeśli ranga czynu popełnionego przez sprawcę tego wymaga.

         

        1. Jeśli sprawcą był uczeń – należy o tym natychmiast poinformować jego rodziców.

         

        1. Jeśli sprawcą przemocy jest uczeń szkoły, należy najpierw przeprowadzić z nim rozmowę na temat jego zachowania. W rozmowie powinni uczestniczyć nauczyciele biorący udział w rozwiązywaniu sprawy, pedagog szkolny, wychowawca ucznia, a także jego rodzice. Celem rozmowy powinno być dowiedzenie się jak najwięcej o okolicznościach zajścia, jego przyczynach, ale także poszukanie możliwości rozwiązania sytuacji konfliktowej, form zadośćuczynienia wobec ofiary.

         

        1. Wyciągnięcie konsekwencji wobec sprawcy, zgodnie z zapisami statutu szkoły, uwzględniające rozmiar i rangę szkody, czas trwania działań sprawcy, szkodliwość czynu i celowość działań, świadomość konsekwencji, np. w zależności od wieku ucznia.

         

        1. Objęcie sprawcy opieką psychologiczno-pedagogiczną w celu uświadomienia mu konsekwencji jego działań, pomocy w zmianie jego postawy i postępowania.

         

         

         

        1. Działania wobec ofiary cyberprzemocy
        1. Tuż po potwierdzeniu zgłoszenia przemocy należy w pierwszej kolejności otoczyć opieką jej ofiarę. W rozmowie z uczniem należy ustalić, jakie działania zostaną zostać podjęte w celu rozwiązania problemu oraz powiadomić o zajściu rodziców ucznia. Uczeń powinien otrzymać informację o całkowitym wsparciu, gotowości pomocy ze strony szkoły oraz wyciągnięciu konsekwencji wobec sprawcy.

         

        1. Uczeń będący ofiarą powinien otrzymać poradę jak ma się zachować, aby zapewnić sobie poczucie bezpieczeństwa i nie doprowadzać do eskalacji prześladowania – nie usuwać żadnych dowodów winy sprawcy, nie wchodzić w kontakt ze sprawcą poprzez Internet, natychmiast zgłosić dorosłym wszelkie akty przemocy.

         

        1. Sytuacja szkolna ucznia powinna być monitorowana przez wychowawcę, pedagoga szkolnego oraz innych nauczycieli, aby uniknąć ewentualnych ataków zemsty ze strony ukaranego sprawcy.

         

        1. W trakcie rozmowy z rodzicami/ opiekunami można zaproponować pomoc specjalisty oraz przekazać informację o możliwości zgłoszenia sprawy Policji.

         

        IX      Działania wobec świadków przemocy

        1.  Należy zadbać  o bezpieczeństwo świadków zdarzenia, zwłaszcza, jeśli byli oni   

             osobami ujawniającymi cyberprzemoc. Pod żadnym pozorem nie  konfrontować 

             świadka ze sprawcą przemocy, nie upubliczniać jego udziału w sprawie.

        1.  W trakcie rozmowy ze świadkami należy zapewnić o dyskrecji,  okazać zrozumienie    i empatię dla ich uczuć  – obawy przed przypięciem łatki „donosiciela”, strachu przed staniem się kolejną ofiarą sprawcy itp.

         

         

        X        Sporządzenie dokumentacji z zajścia

        1. Osoba wyznaczona do realizacji procedur postępowania w sytuacji cyberprzemocy zobowiązana jest do sporządzenia notatki służbowej z rozmów ze sprawcą, poszkodowanym, ich rodzicami oraz świadkami zdarzenia.

         

        1. Dokument powinien zawierać datę i miejsce zdarzenia, dane osób biorących w nim udział i świadków oraz opis ustalonego przebiegu wydarzeń, wraz z zabezpieczonymi dowodami.

         

         

         

         

         

        Procedura postępowania w przypadku agresywnego zachowania ucznia

        ( bójka, pobicie):

         

         

         

        Agresja fizyczna

         

         

        1. Należy bezzwłocznie podjąć działania mające na celu powstrzymanie
          i wyeliminowanie tego zjawiska. Obowiązkiem każdego pracownika szkoły, który zaobserwował atak agresji fizycznej lub został o nim poinformowany jest przerwanie tego zachowania. Pracownik szkoły powinien w sposób stanowczy i zdecydowany przekazać uczestnikom agresji, że nie wyraża zgody na takie zachowanie.

         

        1. Nauczyciel, który jest świadkiem agresywnego zachowania ucznia ( bójka, pobicie), zobowiązany jest do natychmiastowego odizolowania sprawcy od ofiary i przerwania aktu przemocy.

         

        1. Nauczyciel zapewnia bezpieczeństwo i ewentualną konieczną pomoc medyczną wszystkim uczestnikom zajścia. Jeśli to możliwe zostaje przeprowadzona rozmowa mająca na celu ustalenie przyczyn i okoliczności zdarzenia.

         

        1. W przypadku zagrożenia życia (stan nieprzytomny) - pielęgniarka, pedagog lub dyrektor szkoły wzywa natychmiast karetkę pogotowia, nawet bez uzyskania zgody rodziców (opiekunów prawnych).

         

        1. Opiekę nad uczniem podczas udzielania pomocy medycznej, ale bez możliwości udzielenia zgody na operację, sprawuje osoba wyznaczona przez dyrektora szkoły.

         

        1. O zaistniałej sytuacji nauczyciel informuje wychowawcę klasy, który wraz
          z pedagogiem przeprowadza rozmowę dyscyplinującą z uczniem, uświadamiając mu nieodpowiednie zachowanie, a następnie zawiera z nim umowę dotyczącą poprawy zachowania oraz dalszych konsekwencji w przypadku braku poprawy.

         

        1. Wychowawca informuje dyrektora szkoły o przebiegu zdarzenia.

         

        1. Wychowawca informuje o przebiegu zdarzenia rodziców uczniów.

         

        1. Wychowawca we współpracy z pedagogiem pomaga rodzicom w doborze metod wychowawczych. W przypadku wystąpienia powtarzających się ataków agresji ze strony tego ucznia, pedagog i wychowawca klasy podejmuje współpracę z PPP i Policją oraz w porozumieniu z dyrektorem szkoły kieruje wniosek do Sądu o zastosowanie środka wychowawczego zapobiegającego demoralizacji ucznia.

        Agresja słowna:

         

         

        1. W przypadku agresji słownej należy powiadomić wychowawcę klasy, dyrektora oraz pedagoga szkolnego.
        2. Wychowawca w obecności pedagoga szkolnego przeprowadza rozmowę z uczniem mającą na celu wyjaśnienie okoliczności zdarzenia. Rozmowę z ofiarą i agresorem należy przeprowadzić osobno.
        3. Wychowawca w obecności pedagoga szkolnego przeprowadza rozmowę ze sprawcą
          i ofiarą w celu ustalenia okoliczności zdarzenia, ustala wraz ze sprawcą formę zadośćuczynienia.
        4. O zaistniałym zdarzeniu należy poinformować rodziców/opiekunów prawnych uczestników zdarzenia.
        5. Pedagog szkolny przeprowadza z uczniem – ofiarą rozmowę w celu udzielenia pomocy terapeutycznej ofierze przemocy, wskazując, jak należy rodzić sobie w kontaktach
          z innymi.
        6. W poważnych przypadkach np. uzyskania informacji o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu lub przestępstwa ściganego na wniosek poszkodowanego powiadamiana jest Policja.
        7. Wobec ucznia przejawiającego zachowania agresywne stosuje się konsekwencje przewidziane w Statucie szkoły.

         

         

         

         

         

         

        Procedura postępowania w sytuacji posiadania przez ucznia przedmiotów niedozwolonych na terenie szkoły

         

         

         

        § 1

        Przedmioty,  których  wnoszenie  na  teren  szkoły  jest  zabronione, to przedmioty  takie, jak: noże, scyzoryki, szpikulce, żyletki, lasery, kije baseballowe, gaz, straszaki broni palnej, petardy, pałki gumowe, kastety, narkotyki, dopalacze, elektroniczne papierosy,  przedmioty zagrażające zdrowiu i życiu uczniów, itp.

        § 2

        Jeżeli nauczyciel zauważy u ucznia niebezpieczne narzędzie lub uzyska informację, że uczeń posiada  niedozwolone  narzędzie  zobowiązany  jest  do  podjęcia  następujących działań:

        1. nakłania  ucznia  do  oddania  niebezpiecznego  przedmiotu  (jeżeli  uczeń  odmawia oddania przedmiotu zabronionego, należy go poinformować, że ma obowiązek oddać przedmiot do depozytu),
        2. powiadamia    o    sytuacji    wychowawcę    klasy,    a    w    dalszej    kolejności pedagoga/psychologa szkolnego oraz dyrektora szkoły,
        3. wychowawca/pedagog/ deponuje  niebezpieczne  narzędzie  w  gabinecie dyrektora szkoły,
        4. wychowawca powiadamia rodziców i wzywa ich do odbioru narzędzia,
        5. wychowawca  i  dyrektor  przeprowadzają  rozmowę  uświadamiająco-dyscyplinującą  z uczniem   i   jego   rodzicami   (niebezpieczeństwo   dla   zdrowia   i   życia   uczniów spowodowane  posiadaniem  i  użyciem  niebezpiecznego    narzędzia  na  terenie  szkoły, konieczność zwiększenia nadzoru rodziców nad uczniem oraz zaniechania podobnych praktyk w przyszłości, konsekwencje prawne),
        6. jeśli  uczeń  odmawia  oddania  niebezpiecznego  narzędzia, nauczyciel  odizolowuje go od  pozostałych  uczniów, korzystając  z pomocy  innych  pracowników  szkoły, a dyrektor szkoły decyduje o konieczności zawiadomienia policji,
        7. dalsze postępowanie prowadzi policja,
        8. powiadomienie kuratora sądowego, jeśli uczeń jest pod jego opieką,
        9. kara  dostosowana  do  wagi  przewinienia, zgodnie  ze statutem szkoły,
        10. nauczyciel/wychowawca sporządza notatkę ze zdarzenia i umieszcza w dokumentacji ucznia.

        Zadania wychowawcy klasy i  pedagoga szkolnego:

        1. wezwanie rodziców/prawnych opiekunów do szkoły, powiadomienie o konsekwencjach czynu,
        2. powiadomienie kuratora sądowego, jeśli uczeń jest pod jego opieką,
        3. obecność podczas rewizji przeprowadzonej przez policję w obecności rodziców ucznia lub, jeżeli rodzice odmówią przybycia, w obecności dyrektora szkoły,
        4. jeżeli uczeń nie poprawia zachowania - zastosowanie kary wynikającej ze statutu szkoły,
        5. wraz  z  dyrektorem  szkoły  przeprowadzenie rozmowy z  uczniem  i  jego  rodzicami, ustalenie dalszego działania wychowawczego i poinformowanie o dalszych procedurach postępowania,
        6. sporządzenie notatki służbowej.

         

        Zadania dyrektora szkoły:

        1. zdeponowanie niedozwolonego narzędzia,
        2. wezwanie  policji w  przypadku,  gdy  użycie  zabronionego  przedmiotu  może  stanowić zagrożenie dla życia lub zdrowia,
        3. obecność podczas rewizji przeprowadzonej przez policję w obecności rodziców ucznia lub, jeżeli  rodzice  odmówią  przybycia, w  obecności  nauczyciela,  wychowawcy, pedagoga szkolnego,
        4. jeżeli  uczeń  nie  poprawia  zachowania–zastosowanie  kar  wynikających  ze statutu szkoły (upomnienie dyrektora, nagana dyrektora),
        5. zawiadomienie sądu rodzinnego,
        6. jeżeli uczeń w dalszym ciągu nie poprawia zachowania, dyrektor szkoły powiadamia organ nadzoru pedagogicznego  i organ prowadzący  o  demoralizującym  wpływie zachowania    ucznia    na    innych    uczniów    i    dotychczasowych    działaniach profilaktycznych   zastosowanych   przez   szkołę,   a   także wszczyna    procedury przeniesienia ucznia do innej szkoły,
        7. sporządzenie notatki służbowej z przebiegu sytuacji.

         

        § 3

        W  przypadku,  gdy  nauczyciel  znajduje  na  terenie  szkoły  substancję  przypominającą wyglądem narkotyki lub dopalacze, powinien podjąć następujące kroki:

        1. zachowując  środki  ostrożności,  w  obecności  drugiej  osoby zabezpiecza  substancję przed dostępem do niej osób  niepowołanych oraz ewentualnym  jej zniszczeniem lub zabraniem do czasu przyjazdu policji,
        2. podejmuje próbę ustalenia, do kogo należy znaleziona substancja,
        3. o zaistniałym fakcie informuje dyrektora szkoły, który ma obowiązek wezwać policję,
        4. po   przyjeździe policji niezwłocznie przekazuje   zabezpieczoną   substancję oraz informacje dotyczące szczegółów zdarzenia,
        5. dalsze postępowanie prowadzi policja,
        6. z przebiegu sytuacji nauczyciel sporządza notatkę służbową.

         

        § 4

        W   przypadku,   gdy   nauczyciel   podejrzewa,  że  uczeń  posiada  przy  sobie  substancję przypominającą wyglądem narkotyki lub dopalacze, powinien podjąć następujące kroki:

        1. powiadamia  wychowawcę, a  w  dalszej  kolejności  pedagoga szkolnego oraz dyrektora szkoły,
        2. nauczyciel  w  obecności wychowawcy lub pedagoga  szkolnego żąda,  aby  uczeń przekazał mu podejrzaną substancję, pokazał zawartość teczki/plecaka(nauczycielowi ani dyrektorowi nie wolno samodzielnie przeszukać rzeczy ucznia)
        3. pedagog ustala, czy  substancja  jest  narkotykiem lub  dopalaczem  i  w  jaki sposób/od kogo uczeń nabył substancję,
        4. po oddaniu przez  ucznia podejrzanej  substancji szkoła  przekazuje  ją  niezwłocznie policji,
        5. w przypadku  odmowy  przekazania  substancji  lub  pokazania  zawartości  teczki i odzieży,  dyrektor  wzywa rodziców oraz policję,  która  przeszukuje  ucznia  w obecności rodzica oraz  zabezpiecza substancję,
        6. dalsze postępowanie prowadzi policja,
        7. powiadomienie kuratora sądowego, jeśli uczeń jest pod jego opieką,
        8. kara  dostosowana  do  wagi  przewinienia,  zgodnie  ze statutem szkoły,
        9. nauczyciel/wychowawca sporządza notatkę ze zdarzenia i umieszcza w dokumentacji ucznia.

         

         

        Zadania wychowawcy i pedagoga szkolnego:

        1. wezwanie rodziców/prawnych opiekunów do szkoły, powiadomienie o konsekwencjach czynu,
        2. powiadomienie kuratora sądowego, jeśli uczeń jest pod jego opieką,
        3. obecność podczas rewizji przeprowadzonej przez policję w obecności rodziców ucznia lub, jeżeli rodzice odmówią przybycia, w obecności dyrektora szkoły,
        4. wraz  z dyrektorem szkoły  przeprowadzenie rozmowy z  uczniem i  jego  rodzicami, ustalenie dalszych działań wychowawczych oraz   poinformowanie o   dalszych procedurach postępowania,
        5. w przypadku   potwierdzenia,   że   podejrzana   substancja   jest   narkotykiem   lub dopalaczem, zastosowanie sankcji wynikającej ze statutu szkoły,
        6. sporządzenie notatki służbowej z przebiegu sytuacji.

         

        Zadania dyrektora szkoły:

        1. wezwanie policji i przekazanie znalezionej substancji,
        2. obecność podczas rewizji przeprowadzonej przez policję w obecności rodziców ucznia lub, jeżeli  rodzice  odmówią  przybycia, w  obecności nauczyciela,  wychowawcy, pedagoga szkolnego,
        3. jeżeli  uczeń  nie  poprawia  zachowania–zastosowanie  kar  wynikających  ze statutu szkoły (upomnienie dyrektora, nagana dyrektora),
        4. zawiadomienie sądu rodzinnego,
        5. jeżeli uczeń w dalszym ciągu nie poprawia zachowania, dyrektor szkoły powiadamia organ nadzoru pedagogicznego  i organ prowadzący  o  demoralizującym  wpływie zachowania    ucznia    na    innych    uczniów    i    dotychczasowych    działaniach profilaktycznych   zastosowanych   przez   szkołę,   a   także wszczyna    procedury przeniesienia ucznia do innej szkoły,
        6. z przebiegu sytuacji sporządza notatkę służbową

         

         

         

        Procedury współpracy z Policją

        w sytuacjach zagrożenia dzieci i młodzieży

        demoralizacją i przestępczością

        w Szkole Podstawowej 

        im. św. Jana Pawła II  w Działoszynie

         


         

         

        1.Metody współpracy szkoły z policją

         

        W ramach długofalowej pracy profilaktyczno - wychowawczej szkoła i policja utrzymują stałą, bieżącą współpracę w zakresie profilaktyki zagrożeń.

        Koordynatorami współpracy w szkole są pedagodzy szkolni. Do współpracy ze szkołą zobowiązany jest także dzielnicowy, w rejonie którego znajduje się szkoła.

        Pracownicy szkoły wyznaczeni do współpracy z policją oraz dzielnicowi powinni wspólnie ustalić wzajemnie zasady kontaktu, by móc na bieżąco wymieniać informacje i rozwiązywać problemy związane z bezpieczeństwem i dobrem uczniów. Jeśli wychowawca lub inny nauczyciel zauważy lub otrzyma informację o niepokojących sytuacjach mających miejsce
        w klasie lub szkole i zagrażających bezpośrednio bezpieczeństwu uczniom, natychmiast zgłasza ten fakt pedagogowi oraz informuje Dyrektora szkoły. Dyrektor szkoły w porozumieniu z pedagogiem informuje przedstawiciela policji o zaistniałym zdarzeniu i wspólnie ustalają dalsza procedurę postępowania.

         

        2. W ramach współpracy policji ze szkołą organizuje się:

        - spotkania pedagogów szkolnych, nauczycieli, dyrektorów szkół z zaproszonymi specjalistami ds. nieletnich i patologii, podejmujące tematykę zagrożeń przestępczością oraz demoralizacją dzieci i młodzieży w środowisku lokalnym

        - spotkania tematyczne młodzieży szkolnej z udziałem policjantów m.in. na temat odpowiedzialności nieletnich za popełniane czyny karalne, prawnych aspektów narkomanii, cyberprzemocy, wychowania w trzeźwości itp. oraz z młodszymi uczniami, na temat zasad bezpieczeństwa, zachowań ryzykownych oraz sposobów unikania zagrożeń,

        - informowanie policji o zdarzeniach na terenie szkoły wypełniających znamiona przestępstwa, stanowiących zagrożenie dla życia i zdrowia uczniów oraz przejawach demoralizacji dzieci i młodzieży

        - udzielanie przez policję pomocy szkole w rozwiązywaniu trudnych, mogących mieć podłoże przestępcze problemów, które zaistniały na terenie szkoły

        - wspólny - szkoły i policji - udział w lokalnych programach profilaktycznych związanych
        z zapewnieniem bezpieczeństwa uczniom oraz zapobieganiem demoralizacji i przestępczości nieletnich.

        3. W szkole dokumentuje się współpracę z policją poprzez odnotowywanie przez wychowawców klas wizyt policjantów w e-dzienniku oraz prowadzenie rejestru kontaktów
        z policją znajdującego się u dyrektora szkoły.

    • Kontakty

      • Szkoła Podstawowa im. św. Jana Pawła II w Działoszynie
      • sp2dzialoszyn@dzialoszyn.pl
      • 438413197
      • 98-355 Działoszyn ul. Ogrodowa 3 A Poland

  • Galeria zdjęć

      brak danych